Καρχαρίες και γάβροι

Γράφει ο Σωτήρης Τζιμούρτας

Κοινωνιολόγος

Η αποτελεσματικότητα της Ελληνικής δικαιοσύνης στο  ζήτημα των απατεώνων του ποδοσφαίρου, αποδεικνύει μια διάσταση ανησυχητική  για αυτόν καθ’ αυτό τον θεσμό της δικαιοσύνης. Μάθαμε λοιπόν, πως υπάρχουν αξιόλογοι εισαγγελείς που είναι ικανοί να ερευνούν σε βάθος τις υποθέσεις, μάθαμε για τεχνογνωσία και υποδομές όπως ο σούπερ-κοριός, μάθαμε για σύντομες και περιεκτικές διαδικασίες, αλλά πάνω από όλα μάθαμε ότι υπάρχει δικαστική βούληση. Αυτό το τελευταίο με τρομάζει. Τι θα πει δικαστική βούληση; Η δικαιοσύνη ούτε μπορεί, ούτε και πρέπει να λειτουργεί κατά το δοκούν και κατά βούληση.
Η δικαιοσύνη οφείλει να αναζητά με κάθε διαθέσιμο μέσο την αντικειμενική αλήθεια που ορίζει ο νόμος, χωρίς «ναι μεν, αλλά», για κάθε υπόθεση που την αφορά. Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται, είναι γιατί όλα αυτά τα υπερσύγχρονα μέσα και όλοι αυτοί οι αδέκαστοι δικαστές, δεν χρησιμοποιήθηκαν και για άλλα μεγαλύτερης βαρύτητας σκάνδαλα που ταλαιπώρησαν το Ελληνικό κράτος, όπως της Ζίμενς, του Βατοπεδίου, του Χρηματιστηρίου, των εξοπλισμών κ.α. Μια κοινωνία ολόκληρη, επί έτη ταλαιπωρείται στη σκιά αυτών των σκανδάλων, με εξεταστικές, προανακριτικές, διερευνητικές και πάσης φύσεως επιτροπές με μηδενικό αποτέλεσμα. Γιατί δεν ακούσαμε διαλόγους για τα συμβόλαια των βατοπεδιανών οικοπέδων; Γιατί δεν ακούσαμε διαλόγους για τα μαύρα λεφτά στις βαλίτσες του Τσουκάτου; Όχι πως το σκάνδαλο των στημένων αγώνων είναι μικρής σημασίας υπόθεση, αλλά δεν είναι και η ουσιαστικότερη που απασχόλησε αυτόν τον τόπο. 

Σαν Έλληνας  πολίτης, εκείνο που με καίει είναι  να μάθω που πήγαν τα 350δις ευρώ. Και απαιτώ, μιας και πλέον με έχουν πείσει ότι υπάρχει η  τεχνογνωσία, να βγουν στην επιφάνεια  όλοι οι διάλογοι της κυρίας Πελέκη για τα παραχωρητήρια γης στα συμβόλαια του Βατοπεδίου, απαιτώ να βγουν όλες οι συνομιλίες μεταξύ πολιτικών προσώπων και του κυρίου Χριστοφοράκου, απαιτώ να βγουν οι συνομιλίες του κυρίου Τσοχατζόπουλου με τους αντιπροσώπους των οπλικών συστημάτων, απαιτώ να βγουν στη φόρα όλα τα εμβάσματα και οι κινήσεις λογαριασμών των λαμογιών που με offshore εταιρίες-φαντάσματα διακίνησαν χρήματα του Ελληνικού λαού για δικό τους όφελος. Εάν δεν υπάρξει πρόθεση και πράξη, προς μια τέτοια κατεύθυνση, τότε ευθέως δηλώνω ότι η δικαιοσύνη είναι υποκινούμενη και λειτουργεί επιλεκτικά έναντι υποθέσεων. Επίσης, θα προβώ σε μήνυση εναντίον της Ελληνικής δικαιοσύνης στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για καταπάτηση της ισονομίας και της αμερόληπτης εφαρμογής των νόμων. Αρκετά πια με αυτή τη φάρσα. Γιατί αν έβγαιναν στη φόρα διάλογοι και για τις άλλες υποθέσεις στις οποίες γίνεται διακίνηση μαύρου χρήματος και στις οποίες εμπλέκονται πολιτικοί, τότε καμιά εξεταστική και καμιά προανακριτική επιτροπή δεν θα ήταν σε θέση να παραγράψει και να αφήσει στο αρχείο τόσες περιπτώσεις που χάθηκαν πριν καν βρεθούν στο ακροατήριο. Την κοπάνησε ο Χριστοφοράκος της Ζίμενς και μείναμε όλοι με την εντύπωση πως χάθηκε η υπόθεση επειδή χάθηκε η μαρτυρία του και τώρα βλέπουμε ότι υπάρχει ο τρόπος να ανοίξουν οι τηλεφωνικές του συνομιλίες με εισαγγελική παραγγελία και να δούμε τι και με ποιους συζήτησε σχετικά με το μέγα αυτό σκάνδαλο. 

Το σκάνδαλο του ποδοσφαίρου, καίει ένα μεγάλο μέρος ανθρώπων της Ελληνικής  κοινωνίας που αγαπούν τον  αθλητισμό και το ποδόσφαιρο και  σιχάθηκαν να βλέπουν το παρασκήνιο και την απατεωνιά να θριαμβεύουν. Τα υπόλοιπα σκάνδαλα όμως, δεν αφορούν  ούτε το χόμπυ, ούτε την ψυχαγωγία, αφορούν την ύπαρξη και την ζωή όλων μας. Καλά λοιπόν τα ψαράκια που πιάστηκαν για τη μπάλα, αλλά εγώ περιμένω την ίδια αποτελεσματικότητα, με την ίδια μεθοδολογία για τους Καρχαρίες που βούλιαξαν την χώρα και την οδήγησαν στο ΔΝΤ και την χρεοκοπία. 

Υ.Γ. προτού μου πει κάποιος, ότι είναι  άδικος έναντι της Ελληνικής δικαιοσύνης, θέλω να επισημάνω πως άδικη ήταν η ίδια η δικαιοσύνη απέναντι στον εαυτό της, όταν αντί να αρπάξει την  ευκαιρία και να διατελέσει τον ρόλο που της όρισε η κοινωνία, προτίμησε  να ακολουθήσει τις ίδιες διαβρωμένες  πρακτικές των άλλων θεσμών, με παραδείγματα το παραδικαστικό κύκλωμα, την Μπουρμπούλια, τον Γιοσάκη και τους άλλους. Η δυνατότητα να απαλλαχθεί από την κηλίδα αυτή είναι οι πράξεις. Γι’ αυτό περιμένω από το συμβούλιο της επικρατείας να κηρύξει άκυρες τις Συνταγματικές διατάξεις περί βουλευτικής ασυλίας και περί ευθύνης υπουργών, καθώς αντιβαίνουν την θεμελιώδη αρχή κάθε Συντάγματος βάση του οποίου όλοι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στο νόμο. Δεν είναι δυνατόν στην Αμερική να δικάζουν έναν πρόεδρο για έναν λεκέ και σε μας οι πολιτικοί να κάνουν πάρτυ κακοδιαχείρισης και να μην πάει ούτε μια υπόθεση σε δίκη.