Γράφει ο Αλέξανδρος ΠιστοφίδηςΟι Αδιάφθοροι
Τον Δεκέμβριο του 1999, σε συνεδρίαση του Γερμανικού Κοινοβουλίου, ο εκπρόσωπος των Πρασίνων κατηγόρησε τον πρώην Υπουργό Ειδικών Καθηκόντων και Πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των Χριστιανοδημοκρατών, τον κο Β. Σόϊμπλε, ότι πήρε 100.000 γερμ μάρκα από τον μεγαλύτερο έμπορο όπλων της Γερμανίας τον κο KarheinzSchreiber. Μπρος στον κίνδυνο να τον καλέσει ο εισαγγελέας, ο κος Σόϊμπλε ζήτησε συγγνώμη μέσα στο κοινοβούλιο και έκανε την εξής δήλωση:
«Σε μια συνομιλία που είχα το 1994 σε ένα ξενοδοχείο της Βόννης με κάποιον επιχειρηματία τον οποίο δεν γνωρίζω (τον γνώριζε όμως το 99% των Γερμανών αφού το όνομά του φιγούραρε εδώ και δεκαετίες σε όλα τα ηλεκτρονικά και έντυπα ΜΜΕ. Από τον Μάη του περασμένου χρόνου, ο Schreiber εκτίει ποινή φυλάκισης οκτώ ετών) ο κύριος αυτός μου έδωσε ένα φάκελο με χρήματα για το Κόμμα. Όπως πήρα τον φάκελο τον παρέδωσα στον ταμία του κόμματος». Σύμφωνα με το “Spiegel”, μέχρι σήμερα δεν έχουν φτάσει αυτά τα χρήματα στο ταμείο του κόμματος.Ο Ανθρωπος αυτός καθώς και η κα Μέρκελ, κατηγορήθηκαν πριν από...
δεκαοχτώ μήνες από πολλούς, ακόμα και από τους πρώην Καγκελάριους Σμιτ, Κολ και Σρέντερ, ότι καθυστέρησαν να πάρουν μια απόφαση για τη σωτηρία της Ελλάδος. Η καθυστέρηση αυτή είχε σαν συνέπεια να ανέβουν τα σπρεντς, τα επιτόκια δανεισμού και τα CDS. Με λίγα λόγια, παίχτηκαν χοντρά παιχνίδια και βγήκαν τρελά λεφτά από εκείνους που γνώριζαν αν και πότε θα παρθούν αποφάσεις και τι είδους. Πολλοί, ακόμα και Ελληνες έβγαλαν λεφτά, πολλά λεφτά μέσα σε λίγες ώρες και μέρες δίχως κόπο (αυτοί είναι οι εργατικοί και αδιάφθοροι). Μόνο ένας υπερ-ηλίθιος μπορεί να πιστέψει πως αυτός που λαδώθηκε για 50.000 ευρώ από έναν έμπορο όπλων δεν θα έβγαζε εκατομμύρια εκ του ασφαλούς και δίχως κόπο.
Το 1996 σε σύσκεψη νομαρχιακής του ΠΑΣΟΚ όπου συμμετείχε και ο «Στρατηγός» εκσυγχρονιστή πρωθυπουργού, όταν του ζητήθηκε να δώσει χρήματα στην τοπική οργάνωση, τους είπε ωμά «βρείτε επιχειρηματίες εργολάβους υποσχεθείτε τους δουλειές και πάρτε χρήματα».
Ο Διεφθαρμένος και Τεμπέλης Λαός & οι «Μάγκες»
Τέσσερα χρόνια μετά το επεισόδιο «εκσυγχρονιστικού διαδικαστικού ορθολογισμού» του «Στρατηγού», ένας θεωρητικός του εκσυγχρονισμού, ο κος Τσούκαλης, γράφει στην «έγκριτη εφημερίδα εκσυγχρονιστικής απολογητικής τακτικής του συστήματος περιβαλλοντικής και πνευματικής καθαρότητας» (Βλέπε Καθημερινή 19.3.2000) τα εξής: « Υπάρχουν δύο Ελλάδες.….η Ελλάδα που μοχθεί, που πιστεύει στην αξιοκρατία και τον υγιή ανταγωνισμό…………και στην απέναντι πλευρά, υπάρχει η Ελλάδα του πελατειακού συστήματος και των προνομίων, η Ελλάδα εκείνη που φοβάται το καινούργιο, το ξένο και το διαφορετικό, η Ελλάδα που παράγει συνωμοτικές θεωρίες και κατέχεται μονίμως από το σύνδρομο του πολιορκημένου. Στην άλλη Ελλάδα βρίσκονται οι μάγκες, οι πονηροί και οι καπάτσοι, αυτοί που εξαγοράζουν και εξαγοράζονται καθώς και εκείνοι που μέσω της πολιτικής και κομματικής αφοσίωσης αναζητούν το όχημα για τη δική τους κοινωνική και οικονομική ανέλιξη.»
Λίγοι θα διαφωνούσαν τότε με τις διαπιστώσεις του καθηγητή κου Τσούκαλη. Επειδή όμως στην πολιτική τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, σήμερα, βλέποντας κανείς ποιοι είναι εκείνοι που βγήκαν κερδισμένοι, βγάζει τα ακριβώς αντίθετα συμπεράσματα απ’ αυτά του κου Τσούκαλη. Ποιοι είναι εκείνοι που έγιναν πλουσιότεροι δίχως κόπο και ποιοι εκείνοι που έγιναν φτωχότεροι παρότι είναι οι μόνοι που πραγματικά εργάζονται και παράγουν υλικά αγαθά με σκληρή εργασία και όχι «παπαρολογίες». Τελικώς, διαπιστώνουμε πως οι μάγκες είναι τελικώς οι άλλοι.
Η κοινωνιοδικία παίρνει εδώ τη μορφή ενός ρατσισμού της ευφυϊας. Οι φτωχοί δεν είναι φτωχοί όπως τον 19ο αιώνα, επειδή δεν αποταμίευαν, δεν ήταν εγκρατείς ή ήταν σπάταλοι, κ.λ.π.(σε αντίθεση με τους φτωχούς που το αξίζουν), αλλά επειδή είναι ηλίθιοι, διανοητικά ανίκανοι, βλάκες. Με λίγα λόγια, δεν έχουν παρά αυτό που τους αξίζει ως προς τη μόρφωσή τους».
Αυτοί οι «διανοούμενοι» της πλάκας, οι «ρατσιστές της ευφυϊας» όπως τους αποκάλεσε ο Μπουρντιέ (Οι οποίοι συνήθως προέρχονται από χαμηλές κοινωνικές τάξεις και σιχαίνονται ότι τους θυμίζει τον πρώην άθλιο εαυτό τους. Ενας καλλιεργημένος αστός έχει μάθει να είναι δίκαιος, γενναιόδωρος και μεγαλόψυχος. ) αρέσκονται να πιστεύουν στα ψέματά τους και στην προπαγάνδα τους. Δεν έχουν τη λεβεντιά να δουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη και να αναρωτηθούν Μήπως φταίμε εμείς περισσότερο απ’ όλους τους άλλους; Πιστεύοντας ότι τώρα ανήκουν στην κυρίαρχη τάξη χρησιμοποιούν τις γνώσεις και τη δύναμή τους για τα δικά τους προσωπικά συμφέροντα με τέτοιο τρόπο, ώστε παράλληλα να κρύβουν τις πολιτικές αλληλεξαρτήσεις, τα πραγματικά συμφέροντα και τις ιδεολογικές αφετηρίες που εξυπηρετούν. Είναι εκείνοι, που σαν τον φιλελεύθερο οικονομολόγο του 19ου αιώνα , τον Βέλγο Μολλινάρι, πιστεύουν, αλλά δεν τολμούν να το ξεστομίσουν, πως:
«από οικονομική άποψη, οι εργαζόμενοι πρέπει να θεωρούνται σαν πραγματικές μηχανές, που προσφέρουν μια ορισμένη ποσότητα παραγωγικών δυνάμεων κι απαιτούν, σαν αντάλλαγμα, ορισμένα έξοδα συντήρησης, για να μπορούν να λειτουργούν με κανονικό και συνεχή ρυθμό».
Οι Νεόδουλοι & ο Εύμαιος
Για να συμβεί όμως αυτό, οι εργαζόμενοι, που αποτελούν την πλειονότητα του λαού, θα πρέπει να πεισθούν ότι εκείνοι οι ίδιοι είναι η αιτία της αθλιότητάς τους κι αυτό δεν είναι διόλου δύσκολο. Όπως είχε πεισθεί ο δούλος και χειροβοσκός Εύμαιος από τον Πανούργο Οδυσσέα (βλέπε Οδύσσεια) πως «οι θεοί αφαιρούν τη μισή αρετή από τους δούλους», θα πειστεί και ο λαός πως εκείνος και μόνο εκείνος είναι η κύρια αιτία της αθλιότητάς του και πως παιδεία, κουλτούρα, επιστήμη και πνεύμα είναι προνόμιο της κυρίαρχης τάξης των οικονομικών ελίτ και των διανοούμενων τσάτσων τους. Η δουλειά του λαού είναι μόνο η υπακοή, η πειθαρχία, η λιτότητα και η καρτερικότητα. Οι «διανοούμενοι» «ρατσιστές της ευφυίας», οι εκ των πραγμάτων «μάγκες», οι «διαμορφωτές της κοινής γνώμης» μιλούν για ηθική και καμώνονται πως είναι κατά της διαφθοράς, ώστε να παραμένουν εκείνοι ξύπνιοι και μάγκες για να παραμένει ο λαός ηλίθιος, διότι όπου υπάρχουν πολλοί ηλίθιοι, εκεί χορεύουν οι απατεώνες.
Αυτή είναι η μακροπρόθεσμη στρατηγική παγκοσμίως και η Ελλάδα αποτελεί το πειραματόζωο. Αν πετύχει εδώ, θα μπορούσε να εφαρμοστεί παντού, για να δικαιωθεί ο Νίτσε :«Ο Ζαρατούστρα είναι ευτυχισμένος που τέλειωσε η πάλη των τάξεων και πως, τώρα πια, έρχεται, επιτέλους, ο καιρός της κυριαρχίας των ατόμων……Τώρα πια μπορεί να αρχίσει το έργο του. Οι διδασκαλίες του δεν απευθύνονταν ως τώρα παρά μόνο προς την κυρίαρχη τάξη του μέλλοντος. Αυτοί οι κύριοι της γης οφείλουν τώρα να υποκαταστήσουν το Θεό και να δημιουργήσουν τη βαθιά κι απόλυτη εμπιστοσύνη, απέναντι εκείνων που είναι υποταγμένοι»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου