Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Και ξαφνικά, εκεί που το Έθνος σέρνει το βήμα του πάνω σε ερείπια, με την ψυχή πλημμυρισμένη από αισθήματα οργής και το μυαλό καρφωμένο σε εγκλήματα χωρίς τιμωρία, συμβαίνει κάτι.
Κοντοστέκεται το Έθνος για μια στιγμή, σηκώνει το κεφάλι από τον βούρκο. Ανακαλύπτει, για λίγο, πόσο κοντή είναι η μνήμη του. Πόσο ξεχάστηκε στις θλιβερές περιπλανήσεις του σε δρόμους που δεν του άξιζαν, σε λουστραρισμένα ψέματα και ανοίκειες επιθυμίες.
Α, ναι, λέει το παραζαλισμένο Έθνος. Συνέβη κι’ αυτό. Αλλά ήταν πριν από πολλά – πολλά χρόνια. Για πότε πέρασαν κιόλας εβδομήντα ολάκερα χρόνια; Και, κυρίως, πώς πέρασαν εβδομήντα ολόκληρα χρόνια;
Μια τέτοια στιγμή, μια στιγμή μονάχα, ήταν και εκείνη που στ’ αυτιά του Έθνους έφθασε το άγγελμα του θανάτου του Απόστολου (Λάκη) Σάντα. Έφτασε μαζί με την σπασμένη φωνή του Μανώλη Γλέζου από την τηλεόραση.
Κοντοστέκεται το Έθνος για μια στιγμή, σηκώνει το κεφάλι από τον βούρκο. Ανακαλύπτει, για λίγο, πόσο κοντή είναι η μνήμη του. Πόσο ξεχάστηκε στις θλιβερές περιπλανήσεις του σε δρόμους που δεν του άξιζαν, σε λουστραρισμένα ψέματα και ανοίκειες επιθυμίες.
Α, ναι, λέει το παραζαλισμένο Έθνος. Συνέβη κι’ αυτό. Αλλά ήταν πριν από πολλά – πολλά χρόνια. Για πότε πέρασαν κιόλας εβδομήντα ολάκερα χρόνια; Και, κυρίως, πώς πέρασαν εβδομήντα ολόκληρα χρόνια;
Μια τέτοια στιγμή, μια στιγμή μονάχα, ήταν και εκείνη που στ’ αυτιά του Έθνους έφθασε το άγγελμα του θανάτου του Απόστολου (Λάκη) Σάντα. Έφτασε μαζί με την σπασμένη φωνή του Μανώλη Γλέζου από την τηλεόραση.
ΠΕΡΙΔΔΟΤΕΡΑ ΕΔΩ http://www.elzoni.gr/html/ent/998/ent.8998.asp
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου