Ένας freddo που δεν τυπώθηκε ποτέ ή ο πρώτος e- freddo

 Τον φτιάχνει ο Γιάννης Θ. Κεσσόπουλος

·        Η ζωή κάνει κύκλους κι ο freddo όσο σπέσιαλ κι αν είναι κάποια στιγμή τελειώνει και μένει το καλαμάκι μόνο του μες στο άδειο ποτήρι. Σε ύφος προσωπικό σήμερα, για όλους εκείνους που ο πρωινός freddo αυτό το χρόνο έγινε συνήθεια… Γιατί η Karfitsa «έπεσε» πριν κι από τον Ηρακλή (!), θύμα της κρίσης (;) και του κακού «μας» εαυτού. Και δεν θα κυκλοφορήσει αυτό το Σάββατο. Κι από δω και πέρα.

·        «Οι στίχοι αυτοί μπορεί και να ‘ναι οι τελευταίοι / οι τελευταίοι στους τελευταίους που θα γραφτούν» ψιθύρισες στ’ αυτί το στίχο του Αναγνωστάκη. Εντάξει, τελικά δεν ήταν και ούτε υπήρξαν ποτέ στίχοι τελευταίοι. Πάντα στο τέλος νικούσαν οι καλοί, κι ένα κομμάτι χαρτί, έστω σκισμένο ή e-χαρτί, βρισκόταν για να κάνεις στροφή και να συνεχίσεις.

·        Μετά από 245 φύλλα στη διεύθυνση της «K» (ένα χρόνο και τρεις μήνες) κλείνει ένας κύκλος με κάμποση δημιουργικότητα, γούστο, παρέα, γράψιμο, πίεση, μάχες, «όχι», ντέρμπι –η ζωή καμιά φορά σε οδηγεί στη λεπτή κόκκινη γραμμή...

·        Καθαρή δημοσιογραφία. Δημοσιογραφία αρχών, όχι δημοσιογραφία συμφερόντων. Χωρίς υποχωρήσεις, χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς μπασταρδέματα στα πιστεύω, όπως πάντα. Φανατικοί εφημεριδάδες (πόσο πονάει κάθε λέξη που δεν έχει πια που να γραφτεί, ξέρεις;) κοντά στα νέα μέσα –όμως το χαρτί ποτέ δεν θα πάψει να μυρίζει πιο όμορφα από έναν Η/Υ.

·        Αλλάξαμε την «K» στο φύλλο 100. Τη στήσαμε αλλιώς. Πιο φωτεινή, πιο λευκή, πιο ήπια, πιο αληθινή, πιο δυναμική. Να σέβεται τον αναγνώστη. Την κάναμε ενημερωτική, με άποψη, με παρέμβαση, χωρίς στρογγυλέματα, γράφοντας ελεύθερα (δυστυχώς, δεν είχαμε μετρό –αυτό θα μας έκανε ίσως πιο δημοφιλείς!)

·        Κρατήσαμε ψηλά το ήθος, τη δεοντολογία, την ποιότητα, τη συνείδηση (δεν ανέχεται μνημονιακές κρίσεις…). Και τα κρατάς όλα αυτά ψηλά γιατί είναι μέσα σου, όχι στα χαρτιά, σε κανέναν κώδικα. Αντίο, λοιπόν… 

• Ο Δημήτρης, ο Ηλίας, ο Χρήστος, η Χρύσα, η Χριστίνα, η Μάγδα, ο Στέφανος, ο Νίκος, η Ευαγγελία, η Μαριάννα, η Κατερίνα, η Ναυσικά, ο Σταύρος, η Έλενα, η Άντζελα, η Ξανθούλα, ο Γιώργος. Και πέρα απ’ όλους ο Θόδωρος, ο βασιλιάς των δαιμόνων… Εδώ ήμασταν κι εδώ θα είμαστε. Στην άτιμη αγαπημένη. Ν’ αγωνιζόμαστε για το όνειρο. «Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημιά του πλήθους» για να κλέψω πάλι τον ποιητή. Καλημέρα και καλή δύναμη… Συνεχίζουμε από το thinkfree-gr κι από άλλα μετερίζια!