Του καθηγητή Γιώργου ΠιπερόπουλουΕλλάδα της τρόικα και υπάρχουν πολλοί, εντός και εκτός των ελληνικών συνόρων που αναρωτιούνται: «καλά εσείς οι Έλληνες δεν έχετε συνειδητοποιήσει τι σας συμβαίνει, ποιοι το προκάλεσαν και προς τα πού πηγαίνουν όχι μόνο η οικονομία σας αλλά και οι υπόλοιποι θεσμοί και οι δομές της κοινωνίας σας ή μήπως απλά και πρακτικά κάνετε κατάχρηση του μηχανισμού άρνησης της πραγματικότητας;»
Βέβαια εάν ρωτήσουμε τον μέσο Έλληνα του οποίου η γυναίκα απολύθηκε πρόσφατα, ο πτυχιούχος γιός ή κόρη του ΔΕΝ βρίσκουν θέση απασχόλησης και ο ίδιος αντιμετωπίζει την απειλή της μειωμένης απασχόλησης με τις καινοτόμες συμβάσεις του «ελαστικού ωραρίου» πόσο πραγματικά «χάλια» είναι τα πράγματα θα μας πει αυθόρμητα και άμεσα: Μαύρα Χάλια!
Εάν ρωτήσετε εμένα και τους άλλους συνταξιούχους πώς αισθανόμαστε μετά τις μειώσεις των συντάξεών μας και την στέρηση της 13ης και 14ης δόσης των αποδοχών μας εγώ θα σας πως απερίφραστα και άκομψα «σκατά πατημένα» και υποθέτω το ίδιο θα σας πούνε και όλοι οι υπόλοιποι!
Δεν θα απαριθμήσω κατηγορίες απασχολούμενων και ανέργων που βιώνουν εδώ και ένα χρόνο την οδυνηρή πλέον καθημερινότητα, δεν θα αναφερθώ στο άγχος της αβεβαιότητας για το αύριο χωρίς ελπίδα, ούτε και στη γενικευμένη κατάθλιψη ενός μέχρι πέρυσι χαρούμενου λαού, που με την αισιοδοξία και την ανέμελη συμπεριφορά του ξάφνιαζε τους εταίρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τους υπόλοιπους λαούς της γης…
Κοιτάζω μέσα μου, κοιτάζω γύρω μου στην Ελλάδα του 2011, περιμένω και δεν ακούω εκείνο το πάντοτε παρηγορητικό «έχει ο Θεός και βόηθα Παναγιά» αλλά αντίθετα ακούω για συνεχείς μειώσεις αποδοχών και συντάξεων, για επιμήκυνση του χρέους και του δανείου της τρόικα, για πιθανή στάση πληρωμών, για εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις, για αναδιάρθρωση του χρέους για…ΠΤΩΧΕΥΣΗ!!!
Ακούμε για λαμόγια, ακούω για επίορκους εφοριακούς, ακούμε για κλέφτες πολιτικούς, για επαγγελματίες όλων των ειδών που δήλωναν φτωχοί αλλά είναι πάμπλουτοι αλλά ακόμη ΔΕΝ ακούσαμε πόσοι πήγαν στη φυλακή αφού πρώτα δημεύτηκαν οι περιουσίες τους (αυτές που έκαναν προφανώς τρώγοντάς τα παρέα και μαζί με τον κ Πάγκαλο…)
Βλέπω διαδηλώσεις όπου γίνονται «ειρηνικές παρελάσεις» παραπονεμένων και μετά όλοι «δικαιωμένοι» γυρίζουν στα σπίτια τους με τα πόδια ενώ οι 300 της Βουλής και οι παρατρεχάμενοί τους γυρίζουν στις βίλλες τους με τις αστραφτερές Μερσεντές και Μπε-Εμ-Βε , αφού πρώτα βεβαιωθούν ότι – αντίθετα με ότι έγινε στην πλατεία Ταχρίρ στο Κάιρο - έχει αδειάσει ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ η Πλατεία Συντάγματος από τους ειρηνικούς «διαδηλωτές»!!!
ΜΑΥΡΑ ΧΑΛΙΑ σε όλα τα μέτωπα, το παραδεχόμαστε, το έχουμε χωνέψει και συνεχίζουμε λες και δεν συμβαίνει τίποτε…
Όταν με ρωτούν ως κάπως ειδικό στις ανθρώπινες σχέσεις και στις κοινωνιολογικές δομές απαντώ ότι ΜΟΝΟ μία ερμηνεία μπορώ να δώσω στην ΠΕΡΙΕΡΓΗ συμπεριφορά ΟΛΩΝ ημών των Ελλήνων που παραμένει ακατανόητη στους άλλους λαούς, φιλικά ή εχθρικά προσκείμενους απέναντί μας και συγκεκριμένα:
ΕΜΕΙΣ δώσαμε την ψήφο σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να μας Κυβερνήσουν, όπως μας κυβέρνησαν και διαχειρίστηκαν εξουσία και πόρους, επί 37 χρόνια…
ΕΜΕΙΣ συναινέσαμε και το ΠΑΣΟΚ ξεκινώντας με τον αείμνηστο Αρχηγό του Ανδρέα Παπανδρέου μετέτρεψε τη χώρα που, όπως είχε πει ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής, «ανήκε εις την Δύση» σε υπόδειγμα Σοβιετικού τύπου οικονομίας όπου κυριαρχούσε ο Κρατισμός και η εκάστοτε Κυβέρνηση ήταν ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ επενδυτής, με υποδειγματικό Σοβιετικού τύπου Συνδικαλισμό…
ΕΜΕΙΣ ευγνώμονες που τουλάχιστον ένα μέλος της οικογένειάς μας βρήκε απασχόληση στον «στενότερο ή στον ευρύτερο» Δημόσιο τομέα εθελοτυφλούμε προσηλωμένοι στην Κομματική μας ιδεολογία όταν αυτή δεν την συμμερίζονται ακόμη και κορυφαία πράσινα ή γαλάζια στελέχη των 2 Κομμάτων εξουσίας…
ΕΜΕΙΣ, δεχόμαστε άκριτα όσα οι «θεράποντες» της ραδιοτηλεοπτικής «τύφλωσης και προπαγάνδας» μας σερβίρουν…
ΕΜΕΙΣ ακόμη δεν απαιτήσαμε δυναμικά την εφαρμογή των Νόμων από την Κυβέρνηση που επί 12 μήνες ανακοινώνει αλλά ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΕΙ όσα πρέπει για να σωθούμε φοβούμενη το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ και η Αντιπολίτευση κοντράρει ελπίζοντας στο ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΟΦΕΛΟΣ!
Τυφλωθήκαμε με πράσινα, μπλε, κόκκινα και πολύχρωμα Κομματικά γυαλιά και διαχειριζόμαστε την ΟΔΥΝΗΡΗ μας καθημερινότητα με παθολογική εμμονή στον «μηχανισμό ΑΡΝΗΣΗΣ της πραγματικότητας»
Τους ψυχολογικούς μηχανισμούς «άμυνας του εγώ» τους οφείλουμε στο θεωρητικό σχήμα της ψυχοδυναμικής θεωρίας (της ψυχανάλυσης) που παρουσίασε τον περασμένο αιώνα ο Dr Sigmund Freud και αφού συνέβαλε στην περαιτέρω αποσαφήνισή τους και η θυγατέρα του Dr Anna Freud αποτελούν σήμερα καθημερινή πραγματικότητα και στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα σχολών ψυχολογίας και ψυχιατρικής αλλά και στην πρακτική άσκηση ψυχοθεραπευτικής αγωγής.
Σε μια εκλαϊκευμένη απόδοση του ρόλου τους λέμε ότι οι διάφοροι μηχανισμοί «άμυνας του εγώ» βοηθούν το άτομο να κρατήσει αλώβητο το εγώ του από επιθέσεις που προέρχονται από το δικό του υποσυνείδητο ή από εξωγενείς παράγοντες. Με άλλα λόγια προστατεύουν το «εγώ» από τις αρνητικές και καταλυτικές επιπτώσεις του υποσυνείδητου άγχους αλλά και από απειλητικές κυρώσεις του κοινωνικού περιβάλλοντος δημιουργώντας μια ζώνη άμυνας, ένα «ασφαλές καταφύγιο» για τη διαχείριση κρίσεων.
Άτομα που διατηρούν επιθυμητά επίπεδα ψυχοκοινωνικής υγείας σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους χρησιμοποιούν διάφορους μηχανισμούς «άμυνας του εγώ.» Το πρόβλημα ανακύπτει όταν το άτομο επίμονα και αποκλειστικά κάνει χρήση μόνο ενός ή δύο-τριών το πολύ μηχανισμών «άμυνας του εγώ» οπότε και αρχίζει η εμφάνιση μιας ψυχοκοινωνικά παθολογικής κατάστασης που την επιβεβαιώνει η υιοθέτηση δυσλειτουργικών συμπεριφορών με αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχική, κοινωνική ακόμη και φυσική υγεία του.
Η «άρνηση της πραγματικότητας» είναι από τους πιο γνωστούς μηχανισμούς «άμυνας του εγώ» και χρησιμοποιείται συχνά για να περιγράψει καταστάσεις όπου τα άτομα αδυνατούν να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα ή να παραδεχτούν μια προφανή αλήθεια βρίσκονται δηλαδή σε αυτό που η κοινή γνώμη χαρακτηρίζει ως «κατάσταση άρνησης» σε γεγονότα και δεδομένα που τους συνέβησαν ή συμβαίνουν…
Θυμίζουμε λίγο ως λαός και ως ψηφοφόροι τα εξαρτημένα άτομα ναρκομανείς, αλκοολικούς, τζογαδόρους, που αρνούνται ότι αντιμετωπίζουν πρόβλημα ότι η καθημερινότητά τους είναι καταστροφική για τους ίδιους και τα συγγενικά τους πρόσωπα…Μοιάζουμε με άτομα που βίωσαν έντονα τραυματικές καταστάσεις ή υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες σε θανατηφόρες συγκρούσεις οχημάτων και δεν δέχονται ότι τους συνέβησαν τέτοια γεγονότα.
«Αρνιόμαστε την πραγματικότητα», δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε, να διαχειριστούμε τα δεδομένα της Ελλάδας της τρόικα στο 2011.
Λειτουργούμε σαν στρουθοκάμηλοι που θάβοντας το κεφάλι στην άμμο δεν «βλέπουν» τον κίνδυνο αλλά ξεθάβοντάς το ανακαλύπτουν ότι το σώμα τους πάει για φιλέτα σε κάποια….ρεστοράν!
Φοβάμαι την ημέρα που θα δούμε κατάματα την πραγματικότητα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου