Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Ναι, είναι γνωστό. Μωραίνει ο Κύριος αυτόν που πρόκειται να χαθεί. Με τη διαφορά ότι στην προκειμένη περίπτωση χάνεται ολόκληρη η χώρα.
Και είναι απίστευτο πια πώς μια χώρα μπορεί να χαθεί επειδή πέφτει συνεχώς στα χέρια μοιραίων ανθρώπων, που την οδηγούν προδοτικά στο μονοπάτι της καταστροφής.
Αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν εδώ και 1,5 χρόνο μια ολόκληρη χώρα – με τον λαό της, τους πολιτικούς της, τον ανώτατο πολιτειακό της άρχοντα – να ανέχεται να την κυβερνά ένας και μοναδικός άνθρωπος: Ο υπουργός των Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου.
Σ’ αυτόν ανέθεσε το μέλλον της χώρας ο κ. πρωθυπουργός. Τον άφησε να συζητά, να διαπραγματεύεται, να υπογράφει δανειακές συμβάσεις, να φέρνει νομοσχέδια στο υπουργικό συμβούλιο και στη Βουλή.
Ο τελειότερος, ο εξυπνότερος, ο ικανότερος άνθρωπος στον κόσμο να ήταν, κάποιος έλεγχος θα του είχε επιβληθεί.
Μιλάμε για την αρχή του ενός ανδρός. Για δικτατορία. Για άσκηση εξουσίας τύπου εμιράτων. Ενάμιση χρόνο τώρα, όλοι οι άλλοι παρακολουθούν και συνυπογράφουν. Ας μην κλαψουρίζουν τώρα. Και ας μην διαμαρτύρονται.
Ποιος είναι ο κ. Παπακωνσταντίνου – και ο κάθε κ. Παπακωνσταντίνου – στον οποίο εμπιστεύθηκαν τις τύχες της χώρας; Ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης μαζί;
Και ποιοι είναι όλοι αυτοί που μοιράζουν αξιώματα ανάλογα με τις εσωκομματικές τους ισορροπίες, φορτώνοντάς μας όλους τους άχρηστους και τους ανίκανους;
Και επιτέλους, πώς συντονίστηκαν μέσα σε μια μέρα η εκφωνήτρια του Πολυτεχνείου, το πρώην στέλεχος της ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ και της Πανσπουδαστικής, η πρώην Κνίτισσα και ο πρόεδρος των Βιομηχάνων; Τηλεφωνήθηκαν; Συνεννοήθηκαν; Ή μήπως δέχθηκαν συγχρόνως από ένα τηλεφώνημα εκ μέρους των ανικάνων, των αδιάφορων για την πατρίδα τους, των ενορχηστρωτών του ψεύδους και της προπαγάνδας;
Ποια είναι η κ. Δαμανάκη που θα μας απειλήσει από τα ευρωπαϊκά ανάκτορά της; Ποια είναι η πρώην βουλευτής του ΚΚΕ και πρώην Πρόεδρος του Συνασπισμού, που, το 1993 έστειλε εκτός Βουλής το κόμμα της, παραιτήθηκε και συνέχισε τη βόλτα της μέχρι να καταλήξει στο ΠΑΣΟΚ;
Ποια είναι αυτή που επειδή δεν δέχθηκε το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, της προσφέρθηκε η πιο επίζηλη πολιτική θέση – αυτή του Επιτρόπου (Αλιείας και λοιπών ψαριών, αλλά δεν έχει σημασία);
Για ποιο πράγμα επιβραβεύεται επί σαράντα σχεδόν χρόνια η κ. Δαμανάκη; Πορφυρογέννητη είναι; Μόνο αυτή βρέθηκε στο Πολυτεχνείο; Με ποιο δικαίωμα, αν και επί δεκαετίες σιτιζόμενη από τον ελληνικό λαό, τολμά να στέλνει τους φετφάδες της;
Μήπως μπορεί ο κ. Παπανδρέου να μας πει για ποιο λόγο του είναι απαραίτητη η ίδια και διάφοροι άλλοι;
Από τον Μάρτιο του 2005 την χρησιμοποιεί σε διάφορα πόστα, ανακατεύοντας κι’ αυτός συνεχώς την τράπουλά του: Τομεάρχης Παιδείας, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου – έστω και μέσω ποσόστωσης - Απασχόλησης, κοινωνικών υποθέσεων, υγείας (Ιούνιος 2006), για να του στείλει ένα μήνα μετά το μήνυμα «ο Γιώργος να προσέξει μεσάζοντες, φίλτρα και αυτόκλητους προστάτες» (Έθνος Κυριακής, 9 Ιουλίου 2006).
Ακολούθησαν κι' άλλα κομματικά πόστα: Πολιτισμού, τον Απρίλιο του 2008 και όλων μαζί (Παιδείας, Πολιτισμού, Νεολαίας), τον Φεβρουάριο του 2009.
Για ποιο πράγμα δεν σταμάτησε να την επιβραβεύει ο κ. Παπανδρέου, με όλο το ΠΑΣΟΚ να παρακολουθεί ατάραχο; Μήπως επειδή τον Σεπτέμβριο του 2009 (Ημερησία), μας… ενημέρωσε ότι «η Αριστερά της πράξης είναι το ΠΑΣΟΚ»;
Ποια είναι αυτή η κυρία που από το Πολυτεχνείο βρέθηκε να παίρνει μέρος (τον Ιούνιο του 2005) σε γλέντια για την γιορτή του Άκη Τσοχατζόπουλου, προσφέροντάς του μάλιστα και ως δώρο το βιβλίο «Πλούτος και φτώχεια των εθνών» και δίνοντας τροφή σε παραπολιτικά;
Και η πρότασή της, τον Οκτώβριο του 2007, για δημιουργία «ρεύματος αριστερών ιδεών», εντάσσεται στην συμπόρευσή της με τον Πρόεδρο των Βιομηχάνων;
Αλλά, ησυχάστε. Τα χαρίσματα της κ. Δαμανάκη, που ξαφνικά αποφάσισε να απειλήσει την ίδια της την πατρίδα με επιστροφή στη δραχμή, εκτιμήθηκαν και στις Βρυξέλλες.
Με τον πλέον υποκριτικό ύφος, η εκπρόσωπος της Κομισιόν Αμέλια Τόρες, μας είπε χθες πως δεν έχει μεν τεθεί θέμα εξόδου της χώρας από το ευρώ, αλλά η κ. Δαμανάκη χρησιμοποίησε ένα «σχήμα λόγου» για να στείλει το μήνυμα στους Έλληνες ότι πρέπει να αποδεχθούν τις μεταρρυθμίσεις.
Με δεδομένο ότι διαδικασία εξόδου από το ευρώ δεν προβλέπεται.
Με δεδομένο ότι όλοι – από τον Ρομπάι ως τον Σόιμπλε – θεωρούν ότι ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας θα ισοδυναμούσε με καταστροφή χειρότερη από αυτήν που προκλήθηκε από την κατάρρευση της Lehmann Brothers.
Με δεδομένο ότι και οι Βρυξέλλες δηλώνουν ότι δεν έχει τεθεί θέμα εξόδου από το ευρώ.
Με δεδομένο ότι επισήμως έγινε παραδεκτό ότι η κ. Δαμανάκη κατέφυγε σε μια… λογοτεχνική υπερβολή για να πετύχει κάποιον προπαγανδιστικό σκοπό.
Έ, με δεδομένα όλα αυτά, είναι σαφές ότι η κ. Δαμανάκη είπε ψέματα. Και όποιος την υπερασπίζεται – υπερασπιζόμενος έτσι μια γενικότερη κυβερνητική προπαγανδιστική γραμμή – είναι σαφές πως λέει και αυτός ψέματα.
Και επιτέλους, μήπως μπορεί να μας πει η κ. Δαμανάκη τι έπραξε στην μέχρι σήμερα θητεία της στις Βρυξέλλες υπέρ της χώρας της; Τι έκανε μέχρι προχθές που έσπασε τη σιωπή της; Τι μηνύματα τους έδωσε; Με ποιον τρόπο υπερασπίστηκε την πατρίδα της; Με ποιους συνομίλησε προσπαθώντας να τους εξηγήσει πώς έχει η κατάσταση; Τους ενημέρωσε πως την Ελλάδα κυβερνά μια άθλια πολιτική τάξη (συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού της), που δεν πρόκειται να πετύχει τίποτε; Επικοινώνησε με την τρόικα;
Τι έγινε δηλαδή; Ασχολιόταν με τα ψάρια μέχρι την ώρα που αποφάσισε να ασχοληθεί μαζί μας; Μέχρι την ώρα που αποφάσισε να μας πιάσει στο αγκίστρι της και να δει το αίμα να τρέχει από τα χείλη μας;
Είχαμε πιστέψει πως ακολούθησε την σιωπή των ψαριών, αλλά τελικά επέλεξε να μιλήσει την πιο κρίσιμη ώρα για τη χώρα.
Είναι προφανές ότι υπάρχει σχέδιο. Διότι δεν μπορεί να δεχθούμε πως είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να επιτύχει κάτι με απειλές και εκβιασμούς – αν και δεν πρέπει να το αποκλείουμε από ανίκανους, που δεν σκέπτονται πως η δράση γεννά αντίδραση και ουσιαστικά δεν γνωρίζουν την ιδιοσυγκρασία του λαού.
Επομένως, όλα αυτά γίνονται για να οδηγηθούν τα πράγματα στα άκρα, να γίνουν εκλογές και το πρόγραμμα να εφαρμοστεί από περισσότερα του ενός κόμματα.
Όσο για το δημοψήφισμα, όχι κ. Δασκαλόπουλε. Δεν είναι αυτό το ερώτημα. Δεν μπαίνει θέμα αν οι Έλληνες θέλουν να συνεχιστεί ή όχι η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.
Άλλα ερωτήματα θα έπρεπε να μπουν σε ένα δημοψήφισμα. Ερωτήματα που μπορούν πράγματι να απαντηθούν με ένα «ναι» ή με ένα «όχι».
Και είναι βέβαιο ότι τέτοια ερωτήματα υπάρχουν πολλά. Ερωτήματα που μπορούν να λάβουν σαφείς απαντήσεις – μεταξύ των οποίων και αυτή της ανοιχτής παλάμης.
Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, άξιος ο μισθός σας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου