Η Γερμανία έχει πληρώσει το χρέος της, ΝΑΙ ή ΟΧΙ;

ΠΗΓΗ http://press-gr.blogspot.com/2011/05/blog-post_2846.html

Του Νάσου Τσαγκανέλη
http://www.nasostsaganelis.gr/
Θέλουν δεν θέλουν θα σπάσει
η «ομερτά» Αθήνας-Βερολίνου
 Δεν απαντούν. – Δεν ξέρουμε. Επίσημα
Κυκλοφορούν φήμες. Εκδοχές μη αξιόπιστες. Πάντα, ανεπίσημα…

Όμως. Δεν θα τους περάσει. Κάποια στιγμή θα σπάσει η «ομερτά». 
Θα μάθουμε όλη την αλήθεια!
Ας το εννοήσουν, όλες οι συγκαλύψεις που επιχειρούνται δεν αντέχουν στο χρόνο.
Κάποτε, αποκαλύπτονται!
Δεν απαντούν. – Δεν ξέρουμε.
Τι ακριβώς συμβαίνει  με το γερμανικό κατοχικό δάνειο –σημερινής αξίας 91,99 δις δολάρια; Που σώζει την Ελλάδα!
Μέχρι τώρα, «σιγή ασυρμάτου» για το μείζον ζήτημα από Βερολίνο και Αθήνα. Δείχνουν σαν να είναι συνεννοημένοι…

Τεράστια εντύπωση προκαλεί η στάση και των δύο πλευρών.
Αν οι Γερμανοί έχουν ξοφλήσει το χρέος τους γιατί σιωπούν; Γιατί δεν το λένε;
Αν οι εδώ (κυβέρνηση και αντιπολίτευση) γνωρίζουν ότι έχει εισπραχθεί ή συμψηφιστεί τι φοβούνται; Γιατί δεν λένε δημόσια τι ακριβώς έχει γίνει;
Αν έχει κλείσει το θέμα γιατί δεν λένε (κυβερνητικοί και αντιπολιτευόμενοι) τι ποσό καταβλήθηκε ή συμψηφίστηκε, πότε και σε ποιους;
Τι κρύβει η σιωπή τους παρά τις πιέσεις που δέχονται να απαντήσουν.
Ποιος καλύπτει και ποιόν;
Αν (πράγματι) η Γερμανία δεν έχει πληρώσει το χρέος της και την αφήνουν ανενόχλητη – τη στιγμή που απειλείται η Πατρίδα;
Τότε διαπράττουν (ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ) βαριά παράλειψη εθνικού καθήκοντος!
Γιατί, αν τελικά είναι έτσι θα βρεθούν απέναντι στο διπλό αμείλικτο ερώτημα.
Πρώτο, γιατί δεν διεκδικούν το γερμανικό χρέος που πλήρωσε στην Κατοχή με συντριβή της δραχμής και χιλιάδες νεκρούς από πείνα ο Ελληνικός λαός;
Δεύτερο, γιατί δεν αναγκάζουν το Βερολίνο (που σήμερα...
χλευάζει την οικονομική μας συμφορά) να τα σκάσει και να απελευθερωθεί η χώρα από το ΔΝΤ;
Δεν απαντούν. – Δεν ξέρουμε.
Δεν θα τους περάσει.
Θέλουν δεν θέλουν, οι Γερμανοί και οι εδώ θα απαντήσουν.
Θα υποχρεωθούν να μιλήσουν.
Έχει πληρώσει το χρέος της η Γερμανία, ναι ή όχι;

Υ.Γ. Νάτος ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε. Που το παίζει ο νέος Έρχαρντ της Γερμανία. Ο κύριος αυτός συνεχίζει να μας χλευάζει.
Είπε: « Ανοησία, η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ»
Δεν είπε, ότι αν συμβεί αυτό θα χρεοκοπήσουν αμέσως οι 3 μεγάλες γερμανικές τράπεζες.
Όχι, θα το έλεγε. Όπως δεν λέει λέξη για το γερμανικό χρέος προς την Ελλάδα.
Όμως, ως πότε

Θυμίζουμε δύο σχετικά άρθρα:
Εθνική ήττα χωρίς μισό άλλοθι 8 Μαρτίου 2011
Αρνούνται να πληρώσουν οι Γερμανοί 3 Μαρτίου 2011

ΕΠΙΣΤΟΛΗ-ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

Αρνούνται να πληρώσουν οι Γερμανοί!!!

Περιφρονούν και τις τρεις διεθνείς συμφωνίες
Ρώμης-Παρισιού-Λονδίνου


Δίνει και παίρνει, το χαμαιτυπείο ύβρεων από τις γερμανικές εφημερίδες.
Κάθε μέρα τύπος-υπόνομος. Εμετικός.
«Δεν θα πληρώσουμε εμείς τις συντάξεις των τεμπέληδων Ελλήνων».
Προκαλεί η “Bild” που στηρίζει Μέρκελ.
Η δήθεν πολιτισμένη δημοσιογραφία διασύρεται. Έχει πιάσει πάτο.
Βούρκος, η στοιχειώδης αντικειμενικότητα. Κιτρινισμός Δ’ Ράιχ!
Προκαλούν, με μισή αλήθεια και πουλάνε ολόκληρο ψέμα.
Οι κύριοι που δηλώνουν προηγμένοι Ευρωπαίοι ποτέ δεν άκουσαν, δεν είδαν, δεν ξέρουν για τα 91,99 δις δολλάρια γερμανικά χρέη προς την Ελλάδα.
Ούτε λέξη στα χυδαία τους κείμενα για το ναζιστικό δάνειο που παραμένει 70 χρόνια απλήρωτο.
Μηδενίζουν, την αξιοπιστία τους όταν κρύβουν ότι είναι τα 180 δις ευρώ (που μας βούλιαξαν) δάνεια για να μας πουλήσουν μόνο τα όπλα τους (συν μίζες και  Siemens) από τις τρεις μεγάλες τους τράπεζες.
Και βεβαίως δεν τολμούν να γράψουν αυτό που λέμε εμείς:
«Ότι θα τους πάρουμε μαζί μας αν μας σπρώξουν στην άβυσσο».
Υποκρίνονται ότι δεν βλέπουν ότι χρεοκοπία εδώ σημαίνει χρεοκοπία και εκεί.
Ότι και οι 3 ναυαρχίδες του γερμανικού χρήματος τράπεζες θα καταρρεύσουν, εν μία νυκτί, σαν τραπουλόχαρτα.
Αφιερώνω, λοιπόν, και σήμερα σ’ αυτόν τον «ευαίσθητο και φιλαλήθη» γερμανικό τύπο και τη νέα έγγραφη αποκάλυψη. Μία γερμανική επιστολή (σε επίσημη μετάφραση από την Τράπεζα της Ελλάδος) που δείχνει ότι ξεχειλίζουν από «ποιότητα και φερεγγυότητα» οι σημερινοί μας εταίροι…
Πάμε, λοιπόν, στα γεγονότα.
Σήμερα, ανεβαίνουν στην ιστοσελίδα άλλα δύο έγγραφα ντοκουμέντα.
1^ον. Επιστολή της τότε γερμανικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης προς την κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου (1964).
2^ον. Το άρθρο 5 της συμφωνίας του Λονδίνου που εντέλλεται το διακανονισμό των γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα (κατοχικά δάνεια και επανορθώσεις).

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Η επιστολή (που θα αναλύσω παρακάτω) είναι η πρώτη γερμανική απόπειρα (το 1964) που επιχείρησε η Βόννη να κλείσει υπέρ αυτής δολίως την ρητή υποχρέωσή της να πληρώσει το δάνειο κατοχής στη χώρα μας.
Συγκεκριμένα:
Ο Ανδρέας Παπανδρέου νούμερο 2 στην τότε κυβέρνηση του πατέρα του Γεωργίου Παπανδρέου ζήτησε από τη Βόννη συμφωνία χρηματοδότησης για μεγάλα αναπτυξιακά έργα στη χώρα μας και όχι μακροπρόθεσμο δάνειο όπως ισχυρίζεται η επιστολή. Η χρηματοδότηση θα συμψηφιζόταν υποχρεωτικά και επίσημα με το διεθνώς αναγνωρισμένο κατοχικό χρέος προς την Ελλάδα.
Η Βόννη δυστρόπησε.
Δήλωσε, θετική για τη χρηματοδότηση. Αρνητική, στον συμψηφισμό.
«Αν δεν δέχεστε τις υποχρεώσεις σας δεν έχει νόημα κάθε συζήτηση»,απάντησε τότεεη Αθήνα.
Το θέμα πάγωσε για ένα χρόνο.
Όταν ξαφνικά ο Α. Παπανδρέου έλαβε (25/03/1965) από κάποιο κ. Κάιζερ χαμηλόβαθμο διευθυντή του γερμανικού υπουργείου Οικονομίας (όχι από τον ομόλογό του υπουργό)προκλητική επιστολή απίστευτης δολιότητας.
Ισχυρίζεται ο κύριος αυτός ότι όπως τον ενημέρωσε ο προκάτοχός του (κάποιος κύριος Ράινχαρντ) το έτος 1958 συμφωνήθηκε δάνειο 200 εκ. μάρκων προς την Ελλάδα και ότι, άκουσον-άκουσον, η τότε κυβέρνηση Καραμανλή αποδέχθηκε να διαγραφούν οριστικώς τα εκ της κατοχής δημοσιονομικά ζητήματα.
Έτσι, γενικώς και αορίστως, πέταξε λάσπη προς τον τότε Έλληνα πρωθυπουργό. Και πρόσθετε και το σούπερ ανέκδοτο που θα τσάντιζε και μωρό κούνιας: «Ότι λόγω της εμπιστευτικής θέσεως του θέματος είχε αποφευχθεί εκατέρωθεν γραπτή ρύθμιση».
Ιδού, γιατί χρησιμοποιώ πιο πάνω τη φράση απίστευτη δολιότητα.
Γιατί, είναι βέβαιο. Ότι την επιστολή δεν την έγραψε ο κύριος που την υπογράφει
–ο κατώτερος υπάλληλος.
Την υπαγόρευσε η γερμανική κυβέρνηση με διπλό στόχο να εκμεταλλευτεί:

·                                 Την τεταμένη, εκείνο τον καιρό, πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα.

·                                 Τη σφοδρή αντιπαλότητα των δύο Παπανδρέου με τον Καραμανλή μολονότι αυτός είχε εγκατασταθεί από καιρό στο Παρίσι.

Ο Α. Παπανδρέου είδε αμέσως και το θράσος και τη δολιότητα της επιστολής. Δεν γνωρίζω αν την επέστρεψε ως επιεικώς απαράδεκτη ή αν την πέταξε στη θέση της, στα σκουπίδια. Γιατί, ως καθηγητής Οικονομίας γνώριζε όσο ουδείς άλλος…
Ότι για να διαγραφεί νομίμως ένα κρατικό χρέος απαιτούνται:

·                                 Και από τις δύο χώρες (ή όσες άλλες) που εμπλέκονται οι υπογραφές των πρωθυπουργών, των υπουργών Οικονομικών και των διοικητών των Κεντρικών Τραπεζών. Μόνον έτσι, και με κανέναν άλλο τρόπο, αποκτά διεθνή νομιμότητα η όποια διακρατική συμφωνία.

Και βέβαια υποθέτω ότι θα έγινε έξω φρενών με τον αστείο ισχυρισμό ότι για ένα τόσο μεγάλο θέμα δεν υπάρχει γραπτή συμφωνία για λόγους εμπιστευτικότητας!!!
Θα είμαι ξεκάθαρος.
Η Γερμανία, μέσω αυτής της επαίσχυντης επιστολής επιχείρησε μία και έξω να ακυρώσει τρεις διεθνείς συμφωνίες, Ρώμης-Παρισιού-Λονδίνου. Και να σβήσει δια παντός τις δανειακές υποχρεώσεις προς τη χώρα μας.
Και εξηγούμαι: Πιθανόν, αυτό να είχε συμβεί αν ο Α. Παπανδρέου είχε κάνει σημαία αυτήν την κατάπτυστη επιστολή καταγγέλλοντας τον Καραμανλή για προδοσία. Όπως, ίσως περίμεναν οι Γερμανοί.
Η απόδειξη των όσων υποστηρίζω βρίσκεται στο τέλος της επιστολής με μορφή τελεσιγράφου. Λέει ο Γερμανός γραφειοκράτης κατ’ εντολήν της κυβέρνησής του:
«Δεν πιστεύω ότι η Ελληνική Κυβέρνησις επικαλούμενη τη συμφωνία της Ρώμης, πλησίον των γερμανικών υπηρεσιών, θα ηδύνατο να επιτύχη τας επιδιώξεις της». Και να πως το ξεκόβει δίκην τελεσιγράφου: « Θα ήτο επομένως προτιμότερον να μην επανέλθει αύτη επί της υποθέσεως».
Τελεία και παύλα.
Οι Γερμανοί μας το λένε κατάμουτρα: «Δεν πληρώνουμε».
Οι εδώ υπεύθυνοι θέλουν να μας πληρώσουν; Αυτό είναι το μείζον ερώτημα του σήμερα που θέλουν δεν θέλουν θα υποχρεωθούν να απαντήσουν.
Θέλουν δεν θέλουν.
Είναι τραγικό για αυτή τη χώρα να τρώει και γραπτώς σφαλιάρες ταπείνωσης.
Γιατί είναι σφαλιάρα ταπείνωσης να εμφανίζεται ο Κ. Καραμανλής πιο κάτω και από ηλίθιος…
Όταν χαρίζει το κατοχικό δάνειο των 91,99 δις δολλαρίων για 200 εκ. μάρκα!!!
Είναι σφαλιάρα ταπείνωσης να εμπλέκουν (δολίως) τον Άγγελο Αγγελόπουλο (ένα σπουδαίο Έλληνα) ότι δήθεν συναινούσε το 1958 στη διαγραφή του χρέους. Όταν  33 χρόνια μετά ήταν αυτός που απαίτησε δημόσια από την ελληνική κυβέρνηση στην Ακαδημία Αθηνών να διεκδικήσει η Ελλάδα μέχρι τελευταίας δραχμής συν τους τόκους το δάνειο κατοχής που διασφαλίζουν τρεις διεθνείς συμφωνίες.
Αυτή η επιστολή έχει και τρεις άλλες σειρές, άξιες προσοχής. Γράφει: «Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν δύναται να αποστή της σαφούς θέσεως καθ’ ην ελληνικαί απαιτήσεις εκ της κατοχής είχον ρυθμισθεί δια του άρθρου 5 της συμφωνίας του Λονδίνου περί οφειλών».
Δηλαδή, διπλή στάση. Από τη μία δέχεται τις διεθνείς συμφωνίες για τις οφειλές της και από την άλλη κομπάζει ότι ποτέ δεν θα της τηρήσει.
Δύο τα γερμανικά πρόσωπα.
Το ένα, δεν θα πάρετε ευρώ ότι και αν κάνετε.
Και το άλλο, δεχόμαστε τις οφειλές μας βάσει του άρθρου 5 της συμφωνίας του Λονδίνου.
Η κραυγαλέα αυτή διγλωσσία με οδήγησε να ψάξω αυτό το περιβόητο άρθρο 5. και μετά από πολλές προσπάθειες τα κατάφερα. Το βρήκα.
Το εν λόγω άρθρο όπως θα διαπιστώσετε και εσείς είναι όντως τσεκούρι για τη Βόννη.
Κατοχυρώνει, τα κατοχικά δάνεια και τις πολεμικές επανορθώσεις. Και απαιτεί από τη Γερμανία να πληρώσει τις οφειλές της,
Οι δύο τελευταίες σειρές του άρθρου 5 αποκάλυψαν το προσωπείο των Γερμανών. Δηλαδή, το γιατί εμφανίζεται ότι πειθαρχεί στη συμφωνία του Λονδίνου. Τι λένε αυτές οι γραμμές:: «Η ισχύς του άρθρου θέλει αναβληθεί μέχρι του οριστικού διακανονισμού του προβλήματος των επανορθώσεων».
Συνεπώς. Το στηρίζουν γιατί τους έδινε χρόνο. Δεν είχε καταληκτική ημερομηνία η τότε εντολή του για την πληρωμή των υποχρεώσεών τους.
Όλα αυτά τι αποδεικνύουν;
Διαθέτουμε όπλα. Ισχυρά όπλα. Που θα σώσουν την ελληνική οικονομία αν χρησιμοποιηθούν με δυναμισμό κατά Μέρκελ και Γερμανίας.
Παρά ταύτα, δεν έχω αυταπάτες.
Η, υπό κηδεμονία, κυβέρνηση έχει υποστεί εξάρθρωση ανακλαστικών.
Τελεί, υπό καταστολή. Παντού ακινησία λευκής πετσέτας…
Η κορυφή της αντιπολίτευσης τι κάνει;
Είναι εδώ;
Και αν είναι, συνεχίζει απτόητη να ξοδεύει χρόνο και ενδιαφέρον για την εσωτακτοποίηση, το εσωβόλεμα καρέκλας!!!
Έτσι είναι, και δεν αλλάζει αυτός ο χώρος. Ζει και αναπνέει με το «πρώτα η πάρτη μου».
Ακούς τα νέα καραγκιοζιλίκια περί «μεσαιοχωριτών», «τριπλοακροβολιστών» και «παλαιοχωριτών» και σε πιάνει φρίκη. Εμετός.
Τι τους λείπει;
Η ομάδα των «παλαιοημερολογιτών μοναχών» για να τους διαβάσει κατεπειγόντως.
Όλους!

ΑΠΟΡΡΗΤΑ ΕΓΓΡΑΦΑ

Εθνική ήττα 
χωρίς μισό άλλοθι

Ώρα, να τελειώνουμε με τους μύθους που προβάλλονται (χωρίς ντροπή) για το διεθνές σκάνδαλο δεκαετιών των γερμανικών χρεών στην Ελλάδα.
Μιλάω, για το μεγάλο ανοικτό λογαριασμό που ποτέ δεν κλείνει. Για την ήττα διαρκείας της πολιτικής Ελλάδας…
Που το παίζει ακόμη και σήμερα με τη θηλιά χρεοκοπίας στο λαιμό, η ωραία κοιμωμένη… 
Δεν διεκδικεί το λογαριασμό που της ανήκει.
Ούτε καν τον ακουμπάει.
Δεν ξεσηκώνει το σύμπαν να τον εισπράξει.
Ούτε τώρα…
Που με δική της ευθύνη η πολιτική Ελλάδα έχει ρίξει στα δόντια του Δ.Ν.Τ. –τον λάκκο των λεόντων- ολόκληρο λαό.
Το αμείλικτο «γιατί» ευθυνών δεν θα αργήσει να τεθεί.
Και τότε θα δούμε, στην ώρα της απολογίας, αν έχει έστω και μισό άλλοθι και η σημερινή πολιτική Ελλάδα.
Ώρα, όμως, να τελειώνουμε με τους μύθους.
Γιατί, όσο φιμώνεται η αλήθεια το ψέμα θα κυκλοφορεί ελεύθερο.
Δεν είναι απλό ψέμα. Είναι πρόφαση. Φτηνή δικαιολογία…
Ότι ο χρηματοκαταρράκτης του «Σχεδίου Μάρσαλ» έσβησε, (με κρυφές συμφωνίες παζαριών) τις γερμανικές υποχρεώσεις προς την Ελλάδα.
Όντως. Το 80% της γιγαντιαίας αμερικανικής βοήθειας στην Ευρώπη πήγε στη Δυτική Γερμανία. Ο λόγος; Η σκιά Στάλιν στο Ανατολικό Βερολίνο προκαλούσε τρόμο. Ο Ψυχρός Πόλεμος με σιγαστήρα είχε αρχίσει.
Όντως. Από τα λάφυρα της νίκης (περίπου 70%) των άμεσων γερμανικών αποζημιώσεων τα εισέπραξαν ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία. Το τιμολόγιο πολέμου αδίκησε τη χώρα μας.
Η, εν μέσω των μεγαλοκαρχαριών νικητών, Ελλάδα πήρε μόλις το 2,5%. Που σήμαινε στην πράξη 3 άχρηστα πολεμικά σκάφη και μερικά μηχανήματα, απαρχαιωμένα και εκτός λειτουργίας, γερμανικών βιομηχανιών…
Όλα αυτά τα σκουπίδια πήγαν κατευθείαν για παλιοσίδερα…
Δεν είναι ένα απλό ψέμα. Είναι πρόφαση. Φθηνή δικαιολογία.
Ότι είχε συνδεθεί και συμφωνηθεί η εξόφληση των γερμανικών δανείων όταν οι δύο Γερμανίες έσσοντο εις σάρκαν μίαν!..
Το περίφημο άρθρο 5 της συμφωνίας του Λονδίνου (που ανέβηκε προ ημερών κατ’ αποκλειστικότητα σ’ αυτήν την ιστοσελίδα) παραμένει αυστηρά σαφές.
Δεν χαρίζεται σε μη σοβαρές στρεβλώσεις ή διαδόσεις.
Ξεκαθαρίζει: Αναβάλλει την ισχύ του άρθρου μόνο για τις επανορθώσεις για να δοθεί, λόγω της πολυπλοκότητας τους χρόνος για τον οριστικό τους διακανονισμό.
Αντίθετα τα κατοχικά δάνεια βίας, που μόνο η Ελλάδα από όλες τις υπό κατοχή χώρες έδωσε, κρίθηκαν αμέσως πληρωτέα!
Δεν γινόταν αλλιώς. Παρουσιάστηκαν ακλόνητες αποδείξεις. Τα έγγραφα της Τράπεζας της Ελλάδος και της γερμανικής Bundesbank είχαν συγκεκριμένα ποσά χρέωσης με σφραγίδες και υπογραφές.
Επιπλέον, εμφανίστηκαν και οι δύο πρώτες δόσεις που κατέβαλλαν οι Γερμανοί. Πάλι με σφραγίδες και υπογραφές αναγνώριζαν τις υποχρεώσεις τους καθιστώντας ντε φάκτο το νομικό δικαίωμα της Ελλάδας να εισπράξει το κατοχικό δάνειο.
Επομένως. Αυτονόητη, για τη διεθνή απόφαση η πληρωμή των εξ υφαρπαγής δανείων και από τις δύο Γερμανίες. Τι ποσό θα κόστιζε στην κάθε μία ήταν δικό τους θέμα.
Ακατανόητη παραμένει η εδώ πλευρά που δεν έχει ενεργοποιήσει ακόμη μία διεθνή δικαίωση-τσεκούρι υπέρ των συμφερόντων της χώρας.


ΕΓΓΡΑΦΟ-ΑΠΟΔΕΙΞΗ

Αποκαλύπτω, σήμερα, ένα ακόμη απόρρητο έγγραφο που επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό μου. Συγκεκριμένα:
Η εδώ πρεσβεία της τότε Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας παραδέχεται (05/07/1985) ότι μόνο για τις επανορθώσεις είναι δυνατή η συνολική ρύθμιση μετά την υπογραφή συνθήκης ειρήνης που θα αφορά ολόκληρη τη Γερμανία.
Τι έχουμε εδώ; Και από τους ίδιους τους Γερμανούς επίσημη αποσύνδεση των κατοχικών δανείων από τη μία επανενωμένη Γερμανία. Στη συνέχεια το ίδιο έγγραφο τελειώνει και το μύθο… Ότι η Ελλάδα σιωπούσε γιατί ήδη είχε εισπράξει πολεμικές αποζημιώσεις από τη Βόννη.
Λέει το έγγραφο: «Η ελληνική κυβέρνηση έλαβε 115 εκατομμύρια μάρκα για να τα διανείμει σε Έλληνες που είχαν διωχθεί από τους ναζί για θρησκευτικούς και φυλετικούς λόγους». Και προσθέτει: « Ποσά για τους ίδιους λόγους είχαν πάρει και άλλες χώρες. Γαλλία 400 εκ. μάρκα, Ολλανδία 125, Βέλγιο 80».
Ώρα, να τελειώνουμε με μύθους, προφάσεις, δικαιολογίες.
Δεν είναι δυνατόν. Σταματάει ο νους. Ένα τραπεζικό κατοχικό δάνειο, εισπρακτέο άμα τη εμφανίσει, με τρεις διεθνείς αποφάσεις –ΕΝΤΑΛΜΑΤΑ ΠΛΗΡΩΜΗΣ- σταθμισμένης σημερινής αξίας 91,99 δις δολλαρίων που σώζει λαό και Πατρίδα να παραμένει υπό κατάψυξη αμνησίας. Ανενεργό, ανείσπρακτο…
Αυτή, η ελληνική ήττα δείχνει με οργή καταπρόσωπο τους υπεύθυνους. Έναν προς έναν. Όλους, τους μεταπολεμικούς «ηγέτες» της χώρας.
Εντάξει.
Μετά από λίγα χρόνια ποιος θα ασχολείται με την πολιτική καρικατούρα Μέρκελ; Κανένας. Ίσως, ούτε και οι γύρω της. Οι κοντινοί της…
Εντάξει.
Η περίπτωσή της ξεπερνάει νεύρα. Όρια. Εκπαιδευμένη, στη ναζιστική βαρβαρότητα που χάραξε το «μέσα» της…
Υποφέρουσα και από την κακή της εμφάνιση που ίσως δεν αντέχεται και από τους κολλητούς της…
Έβαλε μπρος να ξεπεράσει, μία και έξω, ότι στοιχειώνει την ανέλπιστη εξουσία της.
Αποφάσισε και το πέτυχε «με τον τσαμπουκά του χοντρού πορτοφολιού» να κάνει γερμανοκρατούμενη την Ευρώπη και η ίδια να γίνει, άκουσον-άκουσον, η γυναίκα –σκληρός άντρας- της Ευρώπης.
Φασισμός χρημάτων, η δική της Ευρώπη.
Υπέρ τόκων και τοκογλύφων, η δική της Ευρώπη.
Υπέρ των λίγων, του διεφθαρμένου πλούτου, η δική της Ευρώπη.
Οι λαοί στη γωνία. Αντιπαθείς όχλοι. Που τολμούν και ζητούν…
Αυτή, η κυρία δεν πατάει γη.
Σκοτώνει κάθε μέρα την Ευρώπη των λαών και της πραγματικής αλληλεγγύης. Που οραματίστηκαν μεγάλες ευρωπαϊκές προσωπικότητες. Που πάλεψαν, σχεδίασαν, στοιχημάτισαν…
Για μία Ευρώπη, μία απόφαση, μία φωνή!
Σήμερα, το ευρωπαϊκό όνειρο έχει κατρακυλήσει στο πεζοδρόμιο. Σε επίπεδο πλυσταριού. Πρώτη θέση, μία πλύστρα…
Βροντώδες τίποτα, ο Σαρκοζί. Αυτός, ευθύνεται για τη γερμανική κυριαρχία «τύπου Μέρκελ».
Αυτός, ο κύριος-χειροφίλημα παρέδωσε στο Βερολίνο τον πρώτο ρόλο στις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Ένα ρόλο που παραδοσιακά είχε η Γαλλία. Θυμίζω, Ντε Γκωλ, Ντ΄Εσταίν, Μιττεράν, Σιράκ.
Τι να κάνουμε;
Οι μικροί, οι ασήμαντοι μικραίνουν λαούς, πατρίδες, Ιστορίες.
Οι στροφές της μοίρας δεν αλλάζουν. Πάντα, οι λαοί θα πληρώνουν. Πάντα οι αποτυχημένοι θα γλυτώνουν.
Άντε, λοιπόν, ώρα να τελειώνουμε με μύθους, προφάσεις, δικαιολογίες.
Ώρα, να τελειώνουμε με τα μακιγιαρισμένα επικοινωνιακά φούμαρα. Τα μεταμφιεσμένα ψέματα σε αλήθειες…
Ώρα, να τερματιστεί και η πολιτική αποκριά. Που παίζει συνεχώς παραστάσεις καρνάβαλου χωρίς ποτέ να μπαίνει ημερομηνία λήξης…
Τελεία και παύλα. Για τους εδώ που ευθύνονται δεν υπάρχει δικαιολογία.
Δεν υπάρχει ούτε μισό άλλοθι.