Απόσπασμα από άρθρο του Π. Μανδραβέλη στην Καθημερινή της Κυριακής (φύλλο 30/4/2011)
Το λιγότερο πολιτικό πρόβλημα των πολιτικών, αλλά και το πλέον δυσεπίλυτο, είναι η διαχείριση της δημόσιας εικόνας τους. Αυτή διαμορφώνεται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αλλά με τους κανόνες που αυτά θέτουν. Δεν υπάρχει ασφαλής δοσολογία έκθεσης. Οι πολιτικοί δεν έχουν την πολυτέλεια άλλων δημοσίων προσώπων (σταρ, ηθοποιοί κ. ά.) να απομακρύνονται κατά καιρούς από τα φώτα της δημοσιότητας. Οι εκλεκτοί του λαού πρέπει διαρκώς να λογοδοτούν, που σημαίνει ότι πρέπει να είναι διαρκώς στην τηλεόραση, άρα περνούν ταχύτατα από την οικειότητα στην πλήξη. Ακόμη κι όταν αποφεύγουν τις πολλές επαφές με την TV, τα βίντεο αρχείου είναι στη μικρή οθόνη να καλλιεργούν την πλήξη.
Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα της πολιτικής στα χρόνια της τηλεόρασης είναι ότι το χαζοκούτι συμπυκνώνει τον πολιτικό χρόνο. Κάθε πολιτική διεργασία –που εκ της φύσεώς της απαιτεί χρόνο για να ολοκληρωθεί– είναι «αιώνας» για τα δελτία ειδήσεων που αναμετριούνται με τη «μέση τηλεθέαση του λεπτού». Ειδικά για την ελληνική τηλεόραση, κάθε πρόβλημα πρέπει να λύνεται κατά τη διάρκεια του δελτίου, αλλιώς το επόμενο ξεκινά με τη χαρακτηριστική φράση «με καθυστέρηση αντέδρασε η κυβέρνηση στο πρόβλημα που αποκαλύψαμε χθες...».
Γράφαμε και παλιότερα ότι η τηλεόραση αναδεικνύει ταχύτατα κάποια ζητήματα και το ίδιο γρήγορα τα εξαντλεί. Στην προ της τηλεόρασης εποχή, η πολιτική ζύμωση γινόταν με τον ρυθμό της τυπογραφίας: στην ταχύτερη περίπτωση μέρα με τη μέρα που εκδίδονται οι εφημερίδες. Στην εποχή των ηλεκτρονικών ΜΜΕ, η πολιτική ζύμωση γίνεται λεπτό προς λεπτό, δευτερόλεπτο προς δευτερόλεπτο.
Οπως σημείωσε και ο μεγάλος θεωρητικός των media Νιλ Πόστμαν, ο τυπωμένος λόγος ευνοεί τη σκέψη πριν από τη δράση, τα ηλεκτρονικά Μέσα τη δράση πριν από τη σκέψη. Οπως σημείωσε ο ίδιος, «στην εποχή της τυπογραφίας είχαμε σοβαρή πολιτική. Oι άνθρωποι διάβαζαν βιβλία, εφημερίδες, περιοδικά, μπροσούρες και φυλλάδια. Eίχαν να κάνουν με ιδέες και εναλλακτικές δυνατότητες ζωής. Στον πολιτισμό της εικόνας έχεις στην τηλεόραση απομίμηση δημόσιας συζήτησης». Τα προβλήματα απογυμνώνονται από τις παραμέτρους των, το δε σοκ της εικόνας είναι τέτοιο που μπορεί να οδηγήσει σε γρήγορες και φυσικά απερίσκεπτες αποφάσεις. Το ζήσαμε, εξάλλου, πολλάκις στο πρόσφατο παρελθόν, με πολλές πολιτικές αποφάσεις πολιτικών στελεχών που ελήφθησαν σε ζωντανή μετάδοση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου