Ο κήπος στο μπαλκόνι!

Της Ναυσικάς Γκράτσιου

Μεγάλωσα σ' ένα σπίτι με κήπο. Έναν αστικό κήπο με τα όλα του. Με παρτέρια γεμάτα τριανταφυλλιές, με όλων των ειδών τα οπωροφόρα δέντρα, με πλήρη λαχανόκηπο στο πίσω μέρος του, μ' ένα θερμοκήπιο για τα πιο ευαίσθητα, όπου έβρισκες από γαρδένιες και μιγκέ, μέχρι μια παραχαϊδεμένη λεμονιά, από την οποία κρεμότανε μονίμως μια γαλάζια χάντρα, για να μην την πιάνει το  κακό μάτι.

Απέραντος χώρος παιχνιδιού για εμάς τα τυχερά παιδιά, τραμπάλες και κούνιες κάτω απο τη σκιά της τεράστιας δάφνης και ευλογημένο χωματάκι να το πατάνε δίποδα και τετράποδα και να γειώνονται...

Όταν είσαι παιδί, νομίζεις πως όλα αυτά είναι αιώνια κι αμετάβλητα, όπως η θάλασσα, αλλά μεγαλώνοντας μαθαίνεις με κάθε λογής απρόσμενο τρόπο, οτι οι συνθήκες μεταβάλλονται κι όχι πάντα προς το καλύτερο...

Έτσι, ο κήπος, είτε το θέλεις, είτε όχι, μετατρέπεται σε οριζόντια ιδιοκτησία και σε ακίνητα διασφάλισης και εισοδήματος.

Αλλά, επειδή δεν υπάρχει τίποτε που να μπορεί ν' αντικαταστήσει τον καθοριστικό και πολύτιμο ρόλο της φύσης στην καθημερινότητά μας, χρόνια τώρα προσπαθώ να μεταφέρω ένα κομματάκι του παλιού μας κήπου στο εκάστοτε μπαλκόνι μου!

Κι όταν έρχεται η άνοιξη και ο μικρός μου κήπος ανθίζει, φροντισμένος  και προφυλαγμένος από το χειμώνα, και βλέπω την πορτοκαλίτσα μου ν' ανθίζει και να μοσχοβολάει ο τόπος απο τα μπουμπούκια της;, τα γιασεμιά να πετάνε καινούργια βλαστάρια και τους περσινούς ιβίσκους να ξυπνούν και να ξαναμπουμπουκιάζουν, νιώθω μια τρελή χαρά να μου ανεβαίνει... μέχρι τα μάτια! Κι ακόμη μεγαλύτερη είναι η χαρά μου να βλέπω διπλανά και παραδιπλανά μπαλκόνια να πρασινίζουν κι αυτά και ν' ανθίζουν, φροντισμένα από κάποια επιδέξια και στοργικά χέρια.

Και τώρα, απ' ό,τι μαθαίνω, δεν είναι λίγοι οι... μπαλκονούχοι, που έχουν αρχίσει να κουρδίζουν μικρούς λαχανόκηπους στα ελάχιστα τετραγωνικά του εξώστη τους.

Κι έτσι, έχουν τις ντοματούλες τους, καμιά πιπεριά, κολοκυθάκια, μαϊντανό, δυόσμο, βασιλικό βέβαια, όλα τα εφετά για τέλειες σαλάτες!

Και δώστου καμάρι, οι περήφανοι κι επίμονοι κηπουροί των μπαλκονιών μας!