Τη μεγάλη επιθυμία του νεκρού τους πλέον βασιλιά εκπλήρωσαν οι στρατηγοί του. Αυτό αποδεικνύουν τα ιστορικά ντοκουμέντα που φέρνει στο φως η έρευνα του ιστορικού Τριαντάφυλλου Παπαζώη.Το 336 πΧ ο Μ Αλέξανδρος διαδέχθηκε στο θρόνο της Μακεδονίας τον δολοφονηθέντα πατέρα του Φίλιππο Β.
Ο Μ Αλέξανδρος το 332 και 331 πΧ αναγορεύτηκε αντίστοιχα Φαραώ της Αιγύπτου και βασιλιάς της Ασία και στο μεσουράνημα αυτό της δόξας του πέθανε στη Βαβυλώνα σε ηλικία 32ετών. Οι πληροφορίες τριών αρχαίων ιστορικών, εκ των οποίων οι δύο Λατίνοι και Ένας Έλληνας αναφέρουν ότι «ο Αλέξανδρος εξέφρασε ως τελευταία του επιθυμία να ταφεί στο ιερό του Άμμωνα Δία στην Αίγυπτο» έχουν κριθεί από πολλούς ιστορικούς ότι ανήκουν στη σφαίρα της μυθοπλασίας, κι αυτό επειδή έχουν ως μοναδική πηγή τον αρχαίο ιστορικό Κλείταρχο, το έργο του οποίου χαρακτηρίζεται ότι περιέχει «ψεύδη, μυθοπλασίες και υπερβολές».
Μάλιστα ο Πλούταρχος αναφερόμενος στις τελευταίες μέρες του Μεγάλου Αλεξάνδρου σημειώνει « από τις 10-13 Ιουνίου ο βασιλιάς είχε περιπέσει σε αφασία. Ήταν άφωνος» Δεν μπορούσε επομένως και κατά λογική ερμηνεία ακόμη να εκφράσει μια τέτοια επιθυμία που του αποδίδεται.
Η σορός του Μ Αλεξάνδρου τοποθετημένη μέσα σε μέλι ή κερί παρέμεινε στη Βαβυλώνα επί μια διετία περίπου και το 321 πΧ, ενώ οδηγείτο στη Μακεδονία για ταφή, στο ύψος της Δαμασκού, ύστερα από πολεμική ενέργεια, εξετράπη του δρομολογία της από τον Πτολεμαίο του Λάγου και μεταφέρθηκε στην Αίγυπτο, όπου κατά τις επικρατέστερες πληροφορίες τάφηκε αρχικά στη Μέμφη της Αιγύπτου δια καύσης.
Μετά την εξέλιξη αυτή και το θάνατο του Περδίκα, η βασίλισσα Ρωξάνη και το παιδί τους, το βασιλιά Αρριδαίο και τη λοιπή συνοδεία, επέστρεψαν στη Μακεδονία, όπου ο μεν Αρριδαίος εκτελέστηκε το 317 πΧ στην Πέλλα, η δε Ρωξάνη με το παιδί τους εκτελέστηκαν το 311πΧ από τον Κάσσανδρο στην Αμφίπολη.
Το 274 όταν βασιλιάς της Μακεδονίας ήταν ο Αντίγονος Γονατάς ο βασιλιάς της Ηπείρου Πύρρος εισέβαλε στη Μακεδονία και σε ελάχιστο χρόνο έφθασε στις Αιγές . Εκεί οι Γαλάτες μισθοφόροι του κατέστρεψαν τα πάντα, εσύλησαν όλους τους βασιλικούς τάφους, διασκόρπισαν τα οστά όλων των βασιλέων και αφαίρεσαν όλα τα κτερίσματα.
Στον ίδιο χώρο πριν από 30 χρόνια ο καθηγητής Αρχαιολογίας Μανώλης Ανδρόνικος ανακάλυψε κάτω από τον όγκο της μεγάλης «Τούμπας» τρεις βασιλικούς τάφους. Οι δύο από αυτούς βρέθηκαν ασύλλητοι και αποδόθηκαν από τον ίδιο τον καθηγητή, ο ΙΙος στο βασιλιά Φίλιππο Β και στην τελευταία σύζυγό του Κλεοπάτρα, ο ΙΙΙος ονομάστηκε «Τάφος του Πρίγκηπα» και ο Ιος «Τάφος της Περσεφόνης».
Ο καθηγητής Ανδρόνικος σε σχετικό βιβλίο του αναφέρεται στη σύλληση των βασιλικών τάφων από τον Πύρρο, αλλά διατυπώνει την άποψη ότι «εντελώς συμπτωματικά φαίνεται ότι γλύτωσε ο τάφος του Φιλίππου του Β». Ο τάφος όμως του Φιλίππου του Β, όσο και του γιου του, Αρριδαίου που είχαν ταφεί στο ίδιο νεκροταφείο 62 και 64 χρόνια αντίστοιχα πριν τη σύλλησή του από τον Πύρρο, ήταν γνωστός σε όλους και δεν ήταν δυνατόν να διασωθεί από τη σύλληση και για έναν ακόμη σοβαρό λόγο ότι, κατά τον Πλούταρχο «ο Πύρρος εγκατέστησε στις Αιγές φρουρά μισθοφόρων Γαλατών».
Το μυστικό της τοιχογραφίας
Τα επιχειρήματα του Τριαντάφυλλου Παπαζώη προέρχονται κυρίως από τις ιστορικές πηγές, τις οποίες φαίνεται ότι έχει μελετήσει σε βάθος:
-Όλοι οι βασιλικοί τάφοι στις Αιγές εσυλλήθηκαν από τον Πύρρο και τα οστά όλων των βασιλέων διασκορπίστηκαν χωρίς εξαιρέσεις. Από σημαντικά αποδεικτικά στοιχεία προκύπτει προκύπτει ότι ο Φίλιππος Β τάφηκε στον τάφο ΙΙΙ και όχι στον τάφο ΙΙ το 336-335 πΧ.
-Τα οστά του νεκρού του τάφου ΙΙ που εξέτασαν οι Βρετανοί επιστήμονες δεν ανήκουν στο βασιλιά Φίλιππο Β όπως αποφάνθηκαν τρεις ανθρωπολόγοι καθηγητές: Ο καθηγητής Ανθρωπολογίας Ν Ι Ξηροτύρης, η Αντ Μπαρτζιώκα και η Franziska Langenschedt.
-Όλα τα κτερίσματα των τάφων αφαιρέθηκαν από τον Βασιλιά Πύρρο και κανένα από τα υπάρχοντα σήμερα στους τάφους ΙΙ και ΙΙΙ ευρήματα δεν σχετίζονται με το βασιλιά Φίλιππο Β
-Δεν συμμετέχει ο βασιλιάς Φίλιππος Β στο κυνήγι που εικονίζεται στην τοιχογραφία της πρόσοψης του τάφου ΙΙ γιατί αυτό δεν έγινε στη Μακεδονία αλλά στη Βακτηριανή το 327 πΧ σε εποχή που ο Φίλιππος δεν ζούσε. Η τοιχογραφία αποτελεί το σημαντικότερο αποδεικτικό στοιχείο που μας δείχνει ποιος ήταν ο νεκρός του τάφου ΙΙ.
-Ο Αρριανός «φωτογραφίζει» θα λέγαμε την σκηνή του κυνηγίου, στο κέντρο της οποίας κυριαρχεί έφιππος και στεφανηφόρος ο Μ Αλέξανδρος με αμφίεση και ζώνη εξουσίας που έφερε ως βασιλιάς στην Ασία.
Όπως προκύπτει από την έρευνα του Τριαντάφυλλου Παπαζώη «Άλλοι ήταν οι Μακεδόνες βασιλείς και μεταξύ τους ο Φίλιππος ο Β και ο γιος του Αρριδαίος, που είχαν ταφεί στους τάφους ΙΙ και ΙΙΙ βασιλικούς τάφους της Βεργίνας όπου βρίσκονται τα λείψανα και τα χρυσοποίκιλτα κτερίματά τους, μαζί με ολόκληρη την πανοπλία του Μ Αλεξάνδρου καθώς και ένα μικρό μέρος της πανοπλίας του Δαρείου Γ που περιήλθε ως λάφυρο στον Αλέξανδρο από την μάχη της Ισσού .
Σε ότι αφορά το θέμα της επανεκταφής του Μεγάλου Στρατηλάτη, αυτή δεν αναφέρεται από τις αρχαίες πηγές γεγονός που συσκοτίζει την υπόθεση. Πληροφορίες ωστόσο από τον Πλούταρχο και τον Αρριανό αναφέρουν ότι 31 αρχαίοι Μακεδόνες έγραψαν για τη Μακεδονία και ορισμένοι από αυτούς για το θάνατο και την ταφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αλλά όλα αυτά χάθηκαν μαζί με το έβδομο βιβλίο του Στράβωνα, όπως και η πλούσια βιβλιοθήκη του βασιλιά Περσέα και της Αλεξάνδρειας που κάλυπταν με λεπτομέρεια την ιστορία της Μακεδονίας
Ενδεικτική βιβλιογραφία
· Αρριανός Αλέξανδρου Ανάβασις Β11, Γ15
· Κουρτ. Ρούφου Ιστορία Μεγάλου Αλεξάνδρου, Χ5, Ιουστ (Επιτ) ΧΙΙ.15,
· Διόδωρος Σικελ. ΙΗ 3,
· Felix Jacoby “Die Fragmente der Griechichen Historiken” (Fr.gr.hist 137) Berlin
· Ιστορία Αρχαίας Ελληνικής Λογοτεχνίας (μτφ) εκδ ΑΠΘ 1964 σσ 1042
· Will Durant Παγκόσμια Ιστορία Πολιτισμού Α 156
· «Ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Ελληνισμός» καθηγητής Απ Δασκαλάκη
· Πλούταρχου Πύρρος ΧΧVII, XXVVI
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου