Του Θανάση Κληματσίδα
Έσκυψα το κεφάλι για να μπω στο χαμηλό σπιτάκι. Του εποικισμού μου είπαν πως ήταν, άρα τις δεκαετίας του 1920 σκέφτηκα. Όλα έχουν μείνει όπως τότε, το σαλονάκι στην είσοδο, τα ντουβάρια, όλα όμως καθαρά και φρεσκοβαμμένα .
Στην μικρή κουζινούλα να σου μια καλοσυνάτη κυρία με το χαμόγελο στα χείλη... "Είμαι η Μαρία”, λέει και το χαμόγελο γίνεται ακόμα μεγαλύτερο.
“Κοίτα να μη μου πάρεις τις άσχημες γωνιές.....”, μου λέει αυστηρά “Μην αγχώνεστε τις λέω όλα τα έχετε πεντακάθαρα”, της απαντώ και παίρνει θάρρος να αντικρίσει το “διαολάκι” που έμπαινε για πρώτη φορά σπίτι της, την κάμερα...
Θα σας δείξω πως κάνουμε το “χαβίτσι” μου λέει και το χαμογελάκι πάει πάλι να σκάσει στα χείλη της.Παίρνει λοιπόν από τον παλιό πέτρινο νεροχύτη (τον οποίο έχει βάψει πρόσφατα επιμελέστατα) το κατσαρολάκι και το βάζει πάνω στο γκάζι.
Τα χέρια της λίγο τρέμουν αλλά τα καταφέρνει πάρα πολύ καλά σε όλα.
“Μη πάρεις βρε τα άσχημα εδώ είναι παλιά η κουζίνα”, λέει συνεχώς.
Το άγχος της παλιάς καλής νοικοκυράς που θέλει να τα έχει όλα στην εντέλεια.
Πέρασε πολλά η κ. Μαρία με είχαν ενημερώσει.
Σε κάποια στιγμή παίρνω ένα χαρτί και σκουπίζω λίγο λάδι που είχε πέσει πάνω στον πάγκο. “Αυτό ήταν με συμπάθησε από εκείνη της στιγμή”, άρχισε να μιλά πιο δυνατά να μου λέει ιστορίες και να χαμογελά διαρκώς.
“Σου λέει” αυτός είναι νοικοκύρης άρα δικός μας άνθρωπος.
Την παροτρύνω να βγούμε έξω στην αυλή της να μας σερβίρει το φαγητό μπροστά στον τεράστιο μπαχτσέ της. Αμέσως αρπάζει την κατσαρόλα τα πιάτα και βγαίνει έξω. Μαζεύει από τον κήπο φρέσκα κρεμμυδάκια και μας σερβίρει δημιουργώντας ένα “γκουρμέ” ποντιακό πιάτο
Στα 90 της έχει περισσότερη ενέργεια από πολλούς από εμάς. “Να ξανάρθετε”, μας λέει φεύγοντας.
Την κ. Μαρία τη γνώρισα στο χωριό Αλώνια της Πιερίας, το οποίο θα παρακολουθήσετε την σήμερα, Κυριακή 12 Ιουνίου στις 12 το μεσημέρι μέσα από την εκπομπή “ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ” της 4Ε.
Υπάρχουν, αλήθεια, ΑΝΘΡΩΠΟΙ στην ελληνική ύπαιθρο. Είναι αυτοί που στήριξαν και συνεχίζουν να στηρίζουν (με την παρούσα κατάσταση να έχει ξεφύγει από κάθε πλέον έλεγχο) την οικογένειά τους.
Δε θα αναφερθώ συγκεκριμένα στην κ. Μαρία , ίσως και να μη το θέλει αλλά όλοι μας στηριζόμαστε από αυτούς που θα έπρεπε να ξεκουράζουμε.
Να τους μαγειρεύουμε εμείς, σε μια κουζίνα που θα είναι πιο λειτουργική. Να τσαπίζουμε τον κήπο τους και να τους σερβίρουμε ένα ζεστό πιάτο φαγητό.
Δυστυχώς όπως διαπιστώνουμε και μέσα από τα γυρίσματα της εκπομπής οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας ζούνε μια... δεύτερη “εργασιακή” ζωή, αυτή τη φορά για τα ίδια τους τα παιδιά που είναι ΑΝΕΡΓΑ και μόνα στο σπίτι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου