Του Θανάση Κληματσίδα
Τα παλιά σπίτια έχουν μια παράξενη «ενέργεια». Όλοι μας έχουμε βρεθεί στα σπίτια των γιαγιάδων μας και αισθανθήκαμε εκείνο το στιγμιαίο ρίγος. Τι γίνεται όμως όταν κάποιος έχει συντηρήσει και διατηρήσει ένα σπίτι του 1902 όπως ακριβώς ήταν τότε;
Με πολύ μεράκι ο πρώην λυκειάρχης του χωριού συνέλλεξε αντικείμενα που ήταν πεταμένα σε αποθήκες, αναπαλαίωσε, οργάνωσε την κατοικία των προγόνων του.
Περήφανος σήμερα για το έργο του, άνοιξε την πόρτα του σπιτιού στη κάμερα της εκπομπής «στον τόπο που γεννήθηκα» της 4Ε.
Με το που μπαίνεις μέσα ένα δέος σε διακατέχει με μιας. Πραγματικά είναι σαν η χαμηλή ξύλινη πόρτα να αποτελεί... «χρονοπύλη» που σε μεταφέρει σε μια άλλη εποχή.
Το μπρούτζινο μαγκάλι γυαλίζει θαμπώνοντας σε, σου φαίνεται απίστευτο πως ένα σκεύος του 1900 κρατά ακόμα τη λάμψη του.
Οι φωτογραφίες των προγόνων του κ. Γιώργου «στολίζουν» τους τοίχους. Αγέρωχοι φρουροί «φυλάνε» το σπίτι. Καλύτερα ακόμα και από το συναγερμό που τοποθέτησε ο καθηγητής!
Με περίσσια περηφάνια μας δείχνει όλους τους χώρους και εκείνη η ανατριχίλα επανέρχεται μόλις ανεβαίνουμε στο δεύτερο όροφο.
Εκεί γίνονταν τα… πάρτυ της εποχής, οι φωτογραφίες εδώ δείχνουν ανθρώπους που έχουν μεγαλώσει και οι γυναίκες αρχίζουν να «στολίζονται»- μοντελάκια του 20 του 30…
Να και το παλιό γραμμόφωνο! Προκαλούμε τον κ. Γιώργο να το βάλει να παίξει, αμέσως παίρνει ένα δίσκο και κουρδίζοντας το αυτό ξεκινά να παίζει με τον ήχο από το «χιονάκι» να μας χαϊδεύει ευχάριστα τα αυτιά.
Το δωμάτιο του αργαλειού, το υπνοδωμάτιο, ο μπουφές στο χωλ και τελικά έξω ο κήπος.
Ένα υπέροχο ταξίδι «στο χρόνο» που αξίζει να το κάνετε και εσείς… την επόμενη Κυριακή 26 Ιουνίου, στις 12 το μεσημέρι, «στον τόπο που γεννήθηκα» στα Κύμινα στην τηλεόραση της 4Ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου