Δήλωση δράσης και αλληλεγγύης Μάιος 2011 - Σχέδιο Διακήρυξης

Διεθνής Συνάντηση  Αθήνας για το Χρέος και τη Λιτότητα: Από τον παγκόσμιο Νότο στην Ευρώπη 

Εμείς, εκπρόσωποι  κινημάτων και αγωνιστές απ’ όλο τον κόσμο, συναντηθήκαμε στην Αθήνα για να συζητήσουμε τα διδάγματα προηγούμενων διεθνών οικονομικών κρίσεων, να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στους ευρωπαϊκούς λαούς που παλεύουν ενάντια στα άδικα προγράμματα λιτότητας, που επιβλήθηκαν από τις κυβερνήσεις και την Ευρωπαϊκή Ένωση, και να διατυπώσουμε ένα σχέδιο για την αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των λαών και όχι στην εξυπηρέτηση μιας μικρής κοινωνικής ελίτ.
Αρκετές χώρες στον αναπτυσσόμενο κόσμο βρίσκονται σε κρίση χρέους, ήδη από τη δεκαετία του 1970. Ύστερα από μια περίοδο απερίσκεπτου δανεισμού από το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, πολλοί από τους πιο φτωχούς λαούς του κόσμου βρέθηκαν αντιμέτωποι με περικοπές στα εισοδήματα και την κοινωνική πρόνοια, όταν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο επέβαλε αυστηρές πολιτικές λιτότητας ως αντάλλαγμα για τη διάσωση των τραπεζών και των πιστωτών.

Οι περικοπές αυτές ήταν άδικες και δεν διευκόλυναν την ανάκαμψη. Αντιθέτως, αύξησαν την εξάρτηση των χρεωμένων χωρών από τις αγορές καθιστώντας τις κυβερνήσεις λιγότερο υπόλογες στους πολίτες τους. Η ανάκαμψη επιτεύχθηκε μόνο όταν μερικές χώρες απαίτησαν τα δικαιώματά τους και εναντιώθηκαν στην επιβολή μέτρων λιτότητας, στη διάσωση των πιστωτών και στο συντριπτικό βάρος του χρέους. Κι αυτό ακριβώς συνέβη στην Αργεντινή το 2001.
Σήμερα, οι περιφερειακές χώρες της ΕΕ αντιμετωπίζουν μια βαθιά κρίση χρέους. Ωθήθηκαν σ’ αυτή εξ αιτίας του θεσμικού σχεδιασμού της ΕΕ ο οποίος ευνοεί τις μεγάλες επιχειρήσεις, εξ αιτίας των νεοφιλελεύθερων οικονομικών πολιτικών και εξ αιτίας των χειρισμών του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος το οποίο έχει καταστεί εξαιρετικά ισχυρό, επιθετικό και ασύδοτο. Με το ξέσπασμα της διεθνούς οικονομικής κρίσης οι περιφερειακές χώρες συσσώρευσαν ογκώδη χρέη, αντανακλώντας το χάσμα με τον πυρήνα της Ευρωζώνης, και διευρύνοντας την ανισότητα ανάμεσα στους πολύ πλούσιους και την υπόλοιπη κοινωνία. Οι εργαζόμενοι αναγκάζονται τώρα να φορτωθούν οι ίδιοι το βάρος αυτού του χρέους, παρά το γεγονός ότι δεν έχουν ωφεληθεί από αυτό.
Τα μέτρα λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεων θα συμπιέσουν περισσότερο τους πιο φτωχούς στην κοινωνία, ενώ εκείνοι που προκάλεσαν την κρίση θα διασωθούν. Οι πλούσιοι και οι μεγάλες επιχειρήσεις θα συνεχίσουν να αποφεύγουν τους φόρους, που  θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για μια δικαιότερη κοινωνία. Εάν τα μέτρα αυτά περάσουν χωρίς ν’ αμφισβητηθούν, οι επιπτώσεις στην Ευρώπη θα είναι τεράστιες, καθότι θα μεταβάλουν για πολλά χρόνια την ισορροπία δύναμης υπέρ του κεφαλαίου και κατά της εργασίας.
Η προσπάθεια, να μετακυλιστεί στους εργαζόμενους και στους φτωχούς το κόστος της κρίσης, ενώ οι πολύ πλούσιοι θα συνεχίσουν να διαφεύγουν, θα αναχαιτιστεί από εκείνους που βρίσκονται στη γραμμή του πυρός. Αυτό κατ’ αρχάς σημαίνει, πως οι λαοί της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας οφείλουν να αμφισβητήσουν τις πολιτικές λιτότητας της ΕΕ και του ΔΝΤ, να εναντιωθούν στη χρηματοπιστωτική ισχύ και να αρνηθούν τη σκλαβιά του χρέους. Καλούμε τους λαούς όλου του κόσμου να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους με τα κινήματα σε αυτές τις χώρες που μάχονται ενάντια στο χρέος και στις ολέθριες πολιτικές που φέρνει μαζί του.
Συγκεκριμένα, ζητάμε τη στήριξη για:
Το δημοκρατικό λογιστικό έλεγχο του χρέους, ως ένα στέρεο βήμα προς μια δίκαιη αποτίμησή του. Οι λογιστικοί έλεγχοι, οι οποίοι στηρίζονται στη συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών και του εργατικού κινήματος, δίνουν τη δυνατότητα στους λαούς ν’ αποδείξουν ποιο τμήμα του χρέους είναι παράνομο, μη νόμιμο, απεχθές ή απλά μη βιώσιμο. Αποτελούν εργαλείο για τους εργαζόμενους για να εξακριβώσουν το βαθμό ισχύος των ανωτέρω, και για να ασκήσουν έλεγχο σχετικά με την αποπληρωμή του χρέους, για το οποίο έχουν καταστεί υπεύθυνοι. Επιπλέον, ενθαρρύνουν τη δημοκρατική λογοδοσία και διαφάνεια σε όλη την έκταση της διοίκησης του δημόσιου τομέα. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη για τους λογιστικούς ελέγχους της Ελλάδας και της Ιρλανδίας και δηλώνουμε έτοιμοι να προσφέρουμε βοήθεια στην πράξη.
Κυριαρχικές και δημοκρατικές απαντήσεις στην κρίση χρέους. Οι κυβερνήσεις πρέπει να δεσμεύονται πρωταρχικά προς τους πολίτες τους και όχι προς ανεξέλεγκτους θεσμούς όπως η ΕΕ και το ΔΝΤ. Οι λαοί χωρών, όπως η Ελλάδα πρέπει να αποφασίσουν ποιές πολιτικές θα αυξήσουν τις πιθανότητες ανάκαμψης και βιωσιμότητας. Υπάρχει πλήθος εμπειριών για μια αποτελεσματική και κυριαρχική ριζοσπαστική απάντηση στο πρόβλημα του χρέους. Οι κυρίαρχες χώρες διατηρούν τη δύναμη να επιβάλουν αναστολή πληρωμών αν το χρέος συνθλίβει την επιβίωση των εργαζομένων. Ακόμα και αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών νομιμοποιούν την παύση πληρωμών όταν υπάρχει κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Οικονομική ανασυγκρότηση και αναδιανομή, όχι χρέος. Η κυριαρχία των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και η ισχύς του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου έχουν οδηγήσει σε χαμηλή ανάπτυξη, σε αυξανόμενη ανισότητα και σε μείζονες κρίσεις, καθώς επίσης και στη διάβρωση των δημοκρατικών διαδικασιών. Είναι επιτακτικό, οι οικονομίες να μπουν σε διαφορετική τροχιά μέσα από μεταβατικά προγράμματα τα οποία θα περιλαμβάνουν έλεγχο κεφαλαίων, δημόσια ιδιοκτησία και έλεγχο στις τράπεζες  και βιομηχανική πολιτική με κύριο άξονα τις δημόσιες επενδύσεις, πάντα με σεβασμό στο περιβάλλον. Ο κύριος σκοπός θα πρέπει να είναι η προστασία και η διεύρυνση της απασχόλησης. Είναι επίσης σημαντικό οι χώρες να υιοθετήσουν εκτεταμένες αναδιανεμητικές πολιτικές. Η φορολογική βάση θα πρέπει να διευρυνθεί και να γίνει πιο προοδευτική φορολογώντας το κεφάλαιο και τους πλούσιους, επιτρέποντας έτσι την κινητοποίηση των εσωτερικών πόρων, ως μια εναλλακτική λύση απέναντι στο χρέος. Η αναδιανομή θα πρέπει επίσης να περιλαμβάνει την αποκατάσταση των δημοσίων παροχών σε υγεία, παιδεία, μεταφορές και συντάξεις, καθώς επίσης και την αναστροφή της καθοδικής πίεσης προς τους μισθούς και τα μεροκάματα.
Όλα αυτά αποτελούν τα πρώτα βήματα για την αντιμετώπιση των αναγκών και των επιδιώξεων των εργαζομένων, ενώ παράλληλα μετατοπίζουν την ισορροπία δύναμης  από το μεγάλο κεφάλαιο και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.   Επίσης, θα επιτρέψουν στους λαούς της Ευρώπης και ευρύτερα όλου του κόσμου, να ασκήσουν καλύτερο έλεγχο σε αυτά που τους ανήκουν, στις ζωές τους και στην πολιτική διαδικασία. Θα προσφέρουν ακόμη, ελπίδα στη νέα γενιά της Ευρώπης η οποία αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζει ένα σκοτεινό μέλλον με λιγοστές θέσεις εργασίας, χαμηλούς μισθούς και έλλειψη προοπτικών. Για τους λόγους αυτούς, το συμφέρον όλων των εργαζομένων είναι η δίκαιη αντιμετώπιση του χρέους της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας.