Τραγική η «γύμνια του...αυτοκράτορα!»

Του Καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου

Δεν χρειάζεται να είμαστε ειδικευμένοι επιστήμονες της συμπεριφοράς για να διαπιστώνουμε σε καθημερινή βάση ότι πολλά «είδωλα» έχουν καταρρεύσει και ακόμη περισσότερα ξεθωριάσανε στο πέρασμα του χρόνου καθώς δεν άντεξαν το τεστ της αλήθειας. Ίσως και σεις, αγαπητοί φίλοι και φίλες, να έχετε ανακαλύψει, με πόνο, με οργή ίσως και με ικανοποίηση ότι κάποιο η κάποια είδωλα που κάποτε σας φαίνονταν φανταχτερά και εντυπωσιακά αποδείχτηκαν... γυμνά...

    Επιτρέψετε μου λοιπόν σήμερα να περιγράψω τα δεδομένα της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας χρησιμοποιώντας σε «ελεύθερη απόδοση» το γνωστό παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν και συμβολικά να δούμε «ξεθωριασμένα είδωλα» (πρόσωπα, ομάδες, θεσμούς και πολιτικό σύστημα), ως τον... γυμνό αυτοκράτορα!...

    Ήταν, μια φορά κι ένα καιρό, καθώς λέει το παραμύθι ένα πλούσιο βασίλειο κρυμμένο εκεί στα άδυτα της Ανυπαρξίας. Γεμάτο χαρούμενους πολίτες και ακόμη πιο χαρούμενα παιδιά...Όλοι οι κάτοικοι ήταν καλοστεκούμενοι και καλοβολεμένοι αλλά ήταν και παραπονιάρηδες...

     Σε εκείνη την παραμυθένια χώρα είχανε και έναν αυτοκράτορα, μα τί αυτοκράτορα! Οι χλαμύδες και οι χρυσοποίκιλτες τήβεννοι, τα κεντημένα με χρυσαφί παντελόνια και οι στολισμένες με μπριγιάντια και ζαφείρια πουκαμίσες του ήτανε το κάτι άλλο, κατά πως τα έλεγε το παραμύθι...

    Βέβαια οι κάτοικοι αυτού του παραμυθένιου, ευτυχισμένου Βασίλειου

δεν έχανε δει ΠΟΤΕ, μα ΠΟΤΕ με τα ίδια τους τα μάτια τον αυτοκράτορα

τους...

    Ναι, ναι!

    Γιατί όσο παράδοξο και αν ακούγεται αυτό για τον αυτοκράτορα και την κουστωδία των παρατρεχάμενών του, είχε μια πολύ πειστική εξήγηση...

    Στα χρόνια τα παλιά, λέει το παραμύθι, κάποιοι ασεβείς κάτοικοι της ευτυχισμένης χώρας δύσπιστοι και περίεργοι ήθελαν να σπάσουν τον χρυσό κανόνα και να απολαύσουνε με τα ίδια τους τα μάτια την εκθαμβωτική ομορφιά των ενδυμάτων του αυτοκράτορα...Και το τόλμησαν, αλλά τιμωρήθηκαν...

    Οι εκτυφλωτικές ανταύγειες από τα βασιλικά άμφια και η παραμυθένια λάμψη από την εντυπωσιακή του κορώνα τους τύφλωσαν πάραυτα τους ασεβείς!

     Και, έτσι, από τότε ΚΑΝΕΝΑΣ, μα κανένας υπήκοος αυτής της παραμυθένιας χώρας δεν τόλμησε να παραβιάσει ξανά αυτόν τον χρυσό  κανόνα...

    Τώρα θα μου πείτε τι ήταν αυτός ο χρυσός κανόνας;

    Ο κανόνας αυτός έλεγε ότι ΚΑΝΕΙΣ κοινός θνητός δεν θα πρέπει να τολμήσει να σηκώσει το κεφάλι κα να κοιτάξει κατάματα τον ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ όταν αυτός με τη συνοδεία του βγαίνει για σεργιάνι...

     Έτσι κάθε φορά που θα έβγαινε βόλτα ο αυτοκράτορας, έβγαιναν πρώτα οι τελάληδες και φώναζαν στον κόσμο: 

     Σκύψτε τα κεφάλια σας και κλείστε σφιχτά τα μάτια σας γιατί σε λίγο θα βγει ο πολυχρονεμένος μας να κάνεις σεργιάνι...

     Και οι ευτυχισμένοι πολίτες και τα ευτυχισμένα παιδιά αυτής της μαγικής χώρας έσκυβαν τα κεφάλια και με τα μάτια κλειστά φανταζόντουσαν την εκθαμβωτική ομορφιά του αυτοκράτορα με τις χρυσοποίκιλτες χλαμύδες και τις κεντημένες τηβέννους του και την μοναδική σε όλη την οικουμένη κορώνα του...

    Και η ζωή κυλούσε όμορφα για όλους, ώσπου κάποια μέρα, να βρέθηκε εκείνος ο ασεβής άνδρας που είπε μέσα του:

    Μωρέ εγώ θέλω να τα δω όλα αυτά τα ωραία, βαρέθηκα απλά και μονό να τα ακούω και να τα φαντάζομαι και ας τυφλωθώ!

    Σήκωσε λοιπόν το κεφάλι, κοίταξε κατάματα τον αυτοκράτορα και έμπηξε κάτι φωνές, μα κάτι φωνές που πάγωσε το αίμα ολάκερης της…Επικράτειας...

    Παιδιά, ο αυτοκράτορας είναι...γυμνός!

    Και έτρεξαν οι άνδρες της φρουράς του αυτοκράτορα να τον μπαγλαρώσουν και να τον δείρουν τον ασεβή-άπιστο για να του μάθουν το μάθημα, αλλά κατά πως τα λέει το παραμύθι, μερικοί ακόμη τόλμησαν και σήκωσαν τα κεφάλια τους και βάλανε και αυτοί τις φωνές και ξεκαρδιστήκαν στα γέλια και μετά προστεθήκαν κι άλλοι κι άλλοι και φώναζαν όλοι μαζί χορωδιακά...

    Παιδιά ο αυτοκράτορας είναι γυμνός…ξεβράκωτος!

    Και το έβαλε στα πόδια ο αυτοκράτορας και η ακολουθία του και ακόμη τρέχουν και δεν προκάνουν, κατά πως τα λέει το παραμύθι...

    Γι αυτό λέω σήμερα μαζί με τις ευχές για καλό μήνα Αύγουστο (όπου στην Ελλάδα της τρόικα ΟΥΤΕ οι μύγες μας πια δεν είναι…παχιές) καλά τα είδωλα, καλές οι μεγάλες ιδέες,  οι πολιτικές μεγαλοστομίες και κάποιες…«μπαρούφες», αλλά είναι καιρός να κοιτάξουμε φίλες και φίλοι  κατάματα τη ΓΥΜΝΗ αλήθεια!...