Διαβάζω την ανοιχτή επιστολή της Αμαλίας Αλτίνου, πρώην εργαζόμενης στο tvxs.gr, καταγγέλλει τον γνωστό δημοσιογράφο Στέλιο Κούλογλου γιατί της έδινε 715 ευρώ και τα θεωρούσε και ΟΚ. Δεν ξέρουμε τι είναι αλήθεια και τι υπερβολές στη συγκεκριμένη περίπτωση, ξέρουμε όμως –από εμπειρία προσωπική ή φίλων- ότι αυτά συμβαίνουν.
Πάντα είχαμε την απορία τι πληρώνουν αυτοί που καταγγέλλουν. Πως μπορούν να μιλούν αξιόπιστα π.χ. οι δημοσιογράφοι των καναλιών αλλά και των μεγάλων portals για γενιά των 700 ευρώ όταν οι ίδιοι πληρώνουν τόσα και λιγότερα στους εργαζομένους τους –κι εδώ στη Θεσσαλονίκη έχουμε μεγάλο ραδιόφωνο που έκανε τα ίδια. Κακοπληρωτές φαφλατάδες. Λόγια, λόγια, λόγια. Την αγωνία όμως και τον καθημερινό αγώνα αυτού που παίρνει 700 ευρώ ή του άνεργου δεν μπορεί να τον αντιληφθεί. Και στα δημοσιογραφικά, 700άρης είναι εκείνος που γράφει στο portal του τάδε και καταγγέλλει όλους τους άλλους πλην του εργοδότη του. Αλίμονο λοιπόν όταν οι 700άρηδες (και κάτω) θα σηκώσουν κεφάλι. Αλίμονο για το σύστημα και για τους βολεμένους δήθεν επαναστάτες…
Διαβάστε εδώ ολόκληρο το κείμενο
αναρωτιέμαι αν γνωρίζετε, αν μπορούν τα site ή τα portals που ζουν μόνο από την διαφήμισή τους, να έχουνε υπαλλήλους με συμβάσεις των 1000 ευρώ ας πούμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι τα 700 πολλά είναι για τις συνθήκες του διαδικτύου.
οχι για τον κόσμο - που δεν ζει σαφως με τα 700- αλλά για τα εσοδα-εξοδα ενος διαδικτυακού portal.
εκτος πάντα αν θέλουμε να έχουμε εναν "χοσάδα" αφεντικό, που να μην τον ενδιαφέρει αν έχει ζημίες το μαγαζί του και αυτός απλά να χρυσοπληρώνει.
Οι καλές εποχές για τον κλάδο μας, τελείωσαν.
όποιος το καταλάβει γρήγορα μπορεί να επιβιώσει στο μέλλον.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αυτό είναι από δύσκολο έως ανέφικτο. Όμως, αν δεν μπορείς, αν δεν έχεις τα κεφάλαια, μην το κάνεις. Μην ανοίγεις μια επιχείρηση που εκμεταλλεύεται την αγωνία για επιβίωση νέων παιδιών. Αυτή η ελαστικότητα με την οποία αποδεχθήκαμε όλοι μας (συνδικαλιστικοί φορείς π.χ.) τέτοια εγχειρήματα, από τα οποία ωφελούνται μόνο οι μεγάλοι, χαλάει και την αγορά. Σήμερα δεν ξέρεις ποιος είναι αξιόπιστος και ποιος όχι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕν πάσει περιπτώσει, εκτός από "χοσάδα" αφεντικό θα μπορούσαμε να έχουμε κι ένα αφεντικό σοβαρό, συνετό και αξιόπιστο στη διαχείριση της εταιρίας του και των ανθρώπων που εργάζονται γι' αυτόν. Και ξέρεις κάτι; Εκεί είναι το μέλλον. Τα κάθε είδους λαμόγια πνέουν τα λοίσθια. Η σκλαβιά πλέον δεν συμφέρει τον σκλάβο. Τζάμπα δουλειές δεν συμφέρει πια να κάνεις, γιατί απούστατα δεν δίνουν καμία προοπτική. Καλύτερα να κάτσει κανείς σπίτι του, να χαίρεται τον ελεύθερο χρόνο του, παρά να δουλεύει για το μέγα δημοσιογράφο τάδε ή δείνα. Κι αν θέλει να συνεχίσει να έχει τη δική του φωνή, ας είναι καλά το διαδίκτυο. Μπορεί...
Μα αυτό είναι το ζήτημα, ότι το να βάλει το κεφάλαιο σημαίνει ότι μετά θα θέλει και να το "αποσβέσει".
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τα έσοδα-έξοδα ενός site σημαίνει ότι δεν μπροούν να καλύψουν τέτοια μισθολόγια.
για την ώρα πάντα, που η διαφημιστική αγορά στρέφει μόνο το ένα μέρος της στο ιντερνετ.
Θέλουμε ή δεν θέλουμε υγιείς επιχειρήσεις και στα ΜΜΕ ;
Οι μεγάλοι κερδίζουν γιατί έχουν και τα παραδοσιακά μέσα.
Τα λαμόγια έπαιρναν λεφτά κάτω από το τραπέζι. Αυτό πρέπει να χτυπηθεί και στο διαδίκτυο.
Για τον φορέα που δεν αναγνωρίζει τους συναδέλφους του στο ιντερνετ λόγω ενός αγγελιόσημου, δεν θέλω να πω τίποτα.
Είμαι αντίθετος στο κάποιος να κάθεται σπίτι του. Καθότι σαν την τριβή με το επάγγελμα δεν έχει.
Οπότε καλύτερα να είσαι κάπου έστω και με λίγα ή να φτιάξεις κάτι δικό σου παρά να κάθεσαι σπίτι σου και να μιζεριάσεις απολαμβάνοντας έναν ελεύθερο χρόνο που μπορείς να τον γράψεις φαρδιά πλατιά στα 30 σου στο βιογραφικό σου, το οποίο σαφώς και δεν σου δίνει πιθανότητες να βρεις δουλειά τότε.
Η ζωή τριγύρω μας αλλάζει. Σε όλη τη χώρα, σε όλους τους κλάδους. Και μεις πρέπει να αλλάξουμε αν θέλουμε να επιβιώσουμε.